دو علت عمده ی افزایش وزن در کودکان، کم تحرکی و تغییر الگوی غذایی است. کودکان امروزی نسبت به گذشته از تحرک کم تری برخوردارند. در گذشته فضاهای بازی برای بچه ها بیش تر بود، حیاط منازل بزرگ تر و کوچه ها امن تر بود. از این رو بچه ها بیش تر وقت خود را در حیاط یا کوچه به بازی می گذراندند. در حال حاضر حیاط منازل کوچک تر و خانه ها اغلب تبدیل به آپارتمان شده اند و کودکان اجازه ی جست و خیز را در آپارتمان ندارند. کوچه و خیابان هم برای بازی آن ها امن نیست و ما کم تر از گذشته کودکان مان را به پارک، کوهستان و مناطق طبیعی می بریم. مشغله ی زیاد والدین، دوری راه، آلودگی هوای شهرها همگی موانعی برای تحرک کودکان به شمار می روند. فرزندان ما به جای بازی های پرتحرک و ورزش، به نشستن پشت کامپیوتر و تماشای تلویزیون عادت کرده اند. ورود کامپیوتر و تلویزیون به داخل خانواده ها، کودکان و نوجوانان را از حرکت باز داشته است. کم تحرکی از عوامل مهم افزایش چاقی نزد کودکان است.
عامل مهم دیگر افزایش چاقی تغییر رژیم های غذایی است. غذاهای آماده ( Fast Food ) نظیر اِسنک، همبرگر، ساندویچ، پیتزا و چیپس جایگزین غذاهای طبیعی و سنتی شده اند. این گونه غذاهای آماده به لحاظ طعم مورد پسند کودکان هستند و اغلب کودکان این نوع غذاها را به دست پخت مادر ترجیح می دهند. این غذاها از کالری بالایی برخوردارند و از طرفی به علت ذائقه ی کودکان، بیش از حد نیاز مصرف می شوند. میزان چاقی کودکان در مقایسه با 20 سال گذشته حتی تا سه برابر افزایش پیدا کرده است. البته عامل سومی را هم باید اضافه نمود و آن اصلاح وضع اقتصادی و بهداشتی در کل جامعه است. عامل چهارم نقش اتومبیل شخصی است که جای دوچرخه را برای کودکان و نوجوانان گرفته است. امروزه اغلب دانش آموزان با اتومبیل والدین و یا با سرویس مدرسه و به ندرت با تاکسی یا اتوبوس به مدرسه می روند. این مسئله برای مسافت های دور قابل توجیه است ولی برای مسافت های کوتاه مضر می باشد. قدر مسلم موضوع امنیت مسیر خانه تا مدرسه را هم باید در نظر داشت. در شهرهای کوچک و برای مسافت های کوتاه و متوسط و برای نوجوانان سنین راهنمایی و دبیرستان بهتر است از دوچرخه استفاده شود.
منبع مقاله :
عطاری، عباس؛ (1387)، اختلالات تغذیه ای (مشکلات رفتاری تغذیه در کودکان)، تهران: نشر قطره، چاپ اول