برخی بیماران از آب‌درمانی سود می‌برند و برخی دیگر ممکن است آب‌درمانی برایشان ضرر داشته باشد.
شاید یکی از در دسترس‌ترین و راحت‌ترین روش‌ها برای رفع خستگی عضلات در انتهای یک روز پرکار و خسته‌کننده یا بعد از ورزش سخت، دوش گرفتن و رفتن به استخر باشد. پیشینیان از دیرباز به نقش مهم آب در تمدّد اعصاب و درمان خیلی از بیماری‌ها پی برده بودند و امروزه نیز مزایای آب‌درمانی بر کسی پوشیده نیست و پزشکان برای تسکین و بهبود سریع‌تر خیلی از بیماری‌ها آب‌درمانی را توصیه می‌کنند امّا آب‌درمانی نیز مانند هر ورزش دیگری باید با توجه به شرایط بیمار تجویز شود چون بعضی از بیماران از این روش سود می‌برند و برای بعضی اصلاً لزومی ندارد و ممکن است حتی زیانبار نیز باشد.
آب‌درمانی مانند روش‌ها‌ی بازتوانی مراحل خاصّی دارد و همه توجّهاتی که در ورزش‌ها‌ی دیگر به بیمار می‌شود، در این ورزش نیز باید در نظر گرفته شود.
آب‌درمانی فقط راه رفتن یا تحرّک در آب نیست و بعضی از وسایل نیز در آن به کار می‌روند؛ مثلاً پدال‌ها، تردمیل زیر آب، وزنه‌‌هایی از جنس اسفنج، دوچرخه زیر آب و... از وسایلی هستند که برای هر بیمار با توجّه به مشکلش تجویز می‌شوند.
مبتلایان به دیسک کمر
در دیسک‌ها‌ی شدید بیشتر از 50 % یا تنگی شدید کانال نخاعی انجام هرگونه فعالیّت آب‌درمانی با احتیاط باید صورت گیرد، زیرا این نوع ورزش‌ها موجب افزایش درد و بی‌حسی اندام‌ها می‌شود. بنابراین این گونه فعالیّت آب‌درمانی با احتیاط باید صورت گیرد، زیرا این نوع ورزش‌ها موجب افزایش درد و بی‌حسی اندام‌ها می‌شود. بنابراین این گونه فعالیّت خودسرانه نه تنها دردی را دوا نمی‌کند بلکه دردهای جدیدی به بیمار تحمیل خواهد کرد به طوری که فرد مجبور است برای درمان آن به روش‌ها‌ی دیگر متوسّل شود.
وقتی فردی مشکل گرفتگی عضلانی دارد، باید در دمای بالاتر (مثلاً دمای آب 30 تا 32 درجه) فعالیّت کند چون گرمای آب باعث افزایش جریان خون و کاهش درد و برطرف شدن گرفتگی عضلانی خواهد شد. فردی که دیسک کمر دارد، در مراحل اول باید در آب راه برود. این افراد بهتر است برای توازن بدن از پدال‌ها‌ی دستی استفاده کنند. اگر افراد مبتلا به دیسک کمر موقع راه رفتن در آب به جلو خم شوند، آب‌درمانی نه تنها دیگر فایده‌ای نخواهد داشت بلکه می‌تواند مضر هم باشد. تکنیک‌ها باید درست آموزش داده شوند و بیمار نیز آنها را رعایت کند.
مبتلایان به آرتروز زانو
عضلات فردی که از درد زانو ناشی از آرتروز یا ضربه‌ها‌ی وارده به رباط‌ها رنج می‌برد با راه رفتن در آب قوی‌تر می‌شود. عضلات نقش حمایتی از مفاصل دارند. این بیماران نباید فقط به راه رفتن در آب اکتفا کنند. امروز می‌توان از وسایلی مانند وزنه‌‌هایی در آب یا دوچرخه‌ها استفاده کرد که قوای عضلانی زانو و پا را سریع‌تر باز می‌گرداند.
مبتلایان به‌ام اس
آب‌درمانی در افراد مبتلا به‌ام اس باید کاملاً با احتیاط باشد. کسی که به‌ام اس مبتلاست، نباید دمای مرکزی بدنش هنگام آب‌درمانی بیش از یک درجه سانتی گراد بالا رود. بهترین دمای آب برای افراد مبتلا به ام اس 27-26 درجه سانتی گراد است.
مبتلایان به نارسایی قلبی
زمان مناسب آب‌درمانی برای بیماران مبتلا به نارسایی‌ها‌ی قلبی از 5 دقیقه تا نیم ساعت متغیر است. ورزش‌ها‌ی مربوط به آب‌درمانی برای این بیماران حتماً باید با تجویز پزشک باشد.
افراد دارای وزن بالا
فردی که چاق است، باید زمان بیشتری در آب بماند و بهتر است برای کاهش وزن حداقل 90 دقیقه در آب فعالیّت داشته باشد. اگر دمای آب پایین باشد، فرد نتیجه بهتری می‌گیرد زیرا دمای پایین آب به مصرف بیشتر کالری کمک می‌کند. البته نباید دمای مرکزی بدن بیش از حد پایین بیاید.
افراد مبتلا به گرفتگی عضلانی
وقتی فردی مشکل گرفتگی عضلانی دارد، باید در دمای بالاتر (مثلاً دمای آب 30 تا 32 درجه) فعالیّت کند چون گرمای آب باعث افزایش جریان خون و کاهش درد و برطرف شدن گرفتگی عضلانی خواهد شد.
منبع مقاله :
خدادادی، سلمان؛ (1395)، آب‌درمانی، ساری: انتشارات پارسی‌سرا، چاپ اول