به گزارش ایسنا، این چهره پیشکسوت فرهنگی و عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی در نشست دبیران افتخاری کنگره محتشم کاشانی اظهار کرد: انتقال مفاهیم و مضامین از عرصه‌ای به عرصه مرثیه‌سرایی اهل بیت (ع)، خود می‌تواند زمینه تحقیقات و پژوهش‌هایی در ادبیات باشد.
او افزود: شاعران امروز به جنبه‌های اجتماعی توجه دارند در حالی که شاعران پیشین به مسائل معنوی، فلسفی، عرفانی، کلامی و دینی توجه داشتند که مرثیه‌سرایی نیز در واقع مرتبط با این تفکر عرفانی است.
پورجوادی گفت: محتشم از جمله این شاعران مرثیه‌سراست و یک نظام و سیستم فکری عرفانی پشت شعرهای او نهفته که باید به درستی تحلیل شود. مرثیه‌سرایی محتشم به یک نوع تفکر نهفته در پشت شعرهای او اشاره دارد.
او به روضه الشهدای ملا حسین کاشفی که حاوی نوعی عرفان و تصوف است اشاره کرد و گفت: مهمترین مطلب در مکتب فکری «محلجی» مساله عشق است که در مقابلش نیز حُسن قرار می‌گیرد. در تفکر حلاج عشق و حُسن قائل به ازلی بودن هستند و عشق به صورت حُسن ازلی ظاهر می شود، که این مضامین را در شعر محتشم نیز به‌راحتی می‌توان یافت.
پورجوادی با بیان این‌که محتشم به این مضامین و مساله ولایت جنبه شیعی می‌دهد، اظهار کرد: مکتب حلاج، مساله ولایت شیعی به خصوص شهادت امام حسین (ع) را حقیقت وصال با معبود می‌داند و این مضمون به حلاج برمی‌گردد. دیگران مانند عطار نیز این قاعده را به کار گرفته‌اند. محتشم هم از زمان ملاحسین کاشفی مساله ولایت شیعی بخصوص اباعبدالله را سرلوحه قرار می‌دهد.
این عضو فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: این مساله که بزرگترین کسی که می‌تواند به وصال معشوق برسد حسین بن علی (ع) است، مبنای مرثیه‌سرایی محتشم و شاعران این سبک می‌شود.
