ترجمه-مجدد

اصغر رستگار که معتقد است ترجمه مجدد برخی کتاب‌ها در کشورهای دیگر هم اتفاق می‌افتد و عجیب هم نیست، از این‌که جنبه کلاشی در کشور ما زیاد است و از کپی‌کاری در ترجمه کتاب‌ها می‌گوید.

فرزانه طاهری با بررسی وضعیت ترجمه آثار ایرانی، همچنین از ناشرانی می‌گوید که کتاب‌ها را حبس می‌کنند و مترجمانی که کلاهبرداری می‌کنند یا کتاب‌ها را می‌کُشند.

مژگان کلهر با بررسی وضعیت ترجمه آثار فارسی به زبان‌های دیگر می‌گوید: ما کتاب نویسندگان خارجی را بدون کپی‌رایت ترجمه می‌کنیم و بعد هم انتظار داریم که حقوق‌مان را رعایت کنند، برای همین ممکن است آن‌ها هم حقوق ما را رعایت نکنند.

حسین یعقوبی درحالی از وضعیت فعلی بازار ترجمه می‌گوید که معتقد است وقتی اثر ادبی ماندگار خلق نمی‌شود، طبیعی‌ است که از کشورهای دیگر هم کسی پیدا نمی‌شود آثار فارسی را ترجمه کند.

محمد قائد درحالی‌که معتقد است این‌که یک کتاب را 16، 17 نفر ترجمه می‌کنند، مسخره‌بازی‌ و ناخنک زدن است، از هردمبیلی در جامعه نشر سخن می‌گوید.

میلاد حسینی‌شکیب چالش عمده در زمینه ترجمه آثار فارسی را مسئله ارتباطات نشر ایران با بازار نشر جهانی عنوان می‌کند.

شهلا انتظاریان رعایت نشدن کپی‌رایت کتاب‌های خارجی در ایران را عاملی می‌داند که ایران را با سابقه بد معرفی می‌کند و در وضعیت خرید آثار ایرانی توسط کشورهای دیگر موثر است.

ارسلان فصیحی در حالی از گفت‌وگوهای خاله‌زنکی به‌جای ادبیات عامه‌پسند و پخته‌خواری در ادبیات ترجمه می‌گوید که معتقد است ترجمه آثار ادبی فارسی که در حدود 40 سال اخیر تولید شده‌اند به زبان‌های دیگر خیلی محدود است.

پرویز شهدی از پیدا شدن ناشران قلابی‌ای می‌گوید که به جوان‌ها پول می‌دهند تا از روی ترجمه دیگران رونویسی کنند.

عین‌له غریب که معتقد است ادبیات تحت تاثیر هنر رسانه‌ای قرار گرفته است از این‌که سریال زرد نه چندان باکیفیت موجب شده که ادبیات یک کشور را بشناسیم یا نشناسیم می‌گوید.