دیدنیهای-بیرجند

مجموعه باغ و عمارت رحیم آباد در شهر بیرجند و در روستایی با همین نام واقع شده است. باغ رحیم آباد دارای دو در ورودی است که فضای دسترسی به داخل از همین دو در میسر می باشد.

دق اکبرآباد در شمال غربی کویر لوت واقع شده و منطقه ای است وسیع از خاک های سله بسته که به دق اکبر آباد شهرت یافته است.پوشش گیاهی بسیار ضعیف و در بعضی نقاط بوته های اسکنبیل و تاق قابل رویت است .پوشش جانوری منطقه به دلیل نبودن آب و گیاهان بسیار ضعیف است.

مجموعه معصومیه در نزدیکی غرب بیرجند قرار دارد و در دوره پهلوی احداث شده است. عمارت معصومیه که در مقابل استخری هشت ضلعی واقع شده، دارای پلان چندضلعی بوده و همچون نگینی در میان باغ معصومیه می درخشد

تعزیه در لغت به معنای نمایش مذهبی ، سوگواری ، عزاداری و یادبود عزیزان است ولی در اصطلاح نوعی نمایش مذهبی است

مزار بلنجیر منطقه ای است در فاصله 72 کیلومتری شمال غربی شهرستان بیرجند که از توابع بخش خوسف این شهرستان می باشد.این مکان به لحاظ باورهای محلی و اعتقاداتی که نسبت به آن در بین بعضی از مردم رواج دارد مورد احترام و کرامت ایشان بوده و در حال حاضر تحت مدیریت اداره کل اوقاف این استان می باشد.

در10 کیلومتری جنوب شرقی شهرستان بیرجند و در فاصله حدود 250 متری غرب جاده بیرجند-زاهدان،درختی کهنسال از گونه بنه وجود دارد که به لحاظ وجود همین تک درخت بنه در منطقه از گذشته به نام یکه درخت شناخته می شده است.

روستای رزگ در فاصله 12 کیلومتری جنوب شهرستان بیرجند و با موقعیتی میانکوهی قرار گرفته است که با توجه به شکل منازل قدیمی این روستا که از سنگ و گل و در جهت شیب دامنه کوه ساخته شده اند،به ماسوله خراسان جنوبی مشهور می باشد

مهارت و فن کفش چرمی روستای چرمه سرایان به شماره 72در تاریخ 4/11/91 به ثبت آثار ملی رسیده است . ساخت کفش های محلی در بیرجند به سال 1300 ه.ق برمی گردد و در استان خراسان جنوبی انواع کفش ها به نام ساغری،کفش ساده،طبلک، استخوانی،طبلک چوبی،گیوه،کفش گرجی و ارسی،چوپانی و … ساخته می شده و معمولاً جنس این کفش هاچرم،لاستیک و نخی بوده است.

روستای رچ از توابع بخش مرکزی شهرستان بیرجند می باشد که در سمت جنوب غربی آن واقع شده است.این روستا با موقعیتی میانکوهی و در دامنه کوه رچ و با ارتفاع متوسط 1930 مترقرار گرفته است.

بافت منسوجات سنتی با مواد اولیه گوناگون ( پنبه ، نخ پشم ، ابریشم و کُرک ) و به کمک دستگاههای سنتی 2 وردی و 4 وردی در حد وسیع در منطقه ای که امروزه با نام خراسان جنوبی خوانده می شود رواج داشته است