هایدگر

عموم ما، با احساس نوعی «ناامنی» سکونت‌گاه و موطنمان را جایی برای «رفتن» می‌دانیم، نه «ماندن»! این واقعیت را باید توسط مفهومی واسط به عنوان «کندن» با دو معنای لفظی و اصطلاحی فهم کرد.

مارتین هایدگر بدون شک مارکسیست نبود. میانه خوبی نیز با مارکسیست‌های زمانه‌اش نداشت. سهل است که در دوره‌ای بحث‌انگیز با حزب ناسیونال-سوسیالیسم آلمان نیز همراه شد، حزب بدنام نازی که با وجود ادعای سوسیالیست بودنش، به سختی به سرکوب چپ‌گرایان آلمانی پرداخت و در واقع سیاستی فاشیستی را در عرصه‌های سیاست و اقتصاد و فرهنگ پیش گرفت.

یکی از نگرانیهای اصیل هر فردی شناخت حقیقت وجودش به عنوان انسان است. بدیهی است که تعریف انسان هم در گرو نحوه نگرش کلی به عالم هستی است و هم بر نگاه فرد به خود و جهان اطرافش تأثیر می‌گذارد

حتی فردید به‌عنوان پدر فلسفه ایران هم خوانده می‌شد؛ بنابراین هایدگر تا سال‌ها صرفا لقلقه زبان ایرانی‌ها بود و بسیاری با وجود اینکه هیچ کتابی از او نخوانده بودند، اما عاشقش بودند و درباره فلسفه‌اش صحبت می‌کردند.

در فلسفه ذهن که رشته جدیدی در فلسفه به‌شمار می‌آید اصطلاح پدیدارشناسی اغلب به خصوصیت کیفیات حسی مانند بینایی، شنوایی و غیره اطلاق می‌شود. بااین‌حال، تجربه ما در محتوای غنی‌تر از احساسات صرف است.

کتاب «مارتین هایدگر» نوشته راینر روفینگ با ترجمه طالب جابری توسط نشر ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شد.

گفت وگوی حاضر در مورد فراخوان مقام معظم رهبری در خصوص جنبش تولید نرم افزار علمی و دینی انجام شده است

چکیده: احمد فردید (12891373) استاد فلسفه دانشگاه تهران بود و به رغم آنکه چندان اثر مکتوبی نداشت، ولی با تأثیرگذاری بر شاگردانش، یکی از جریانات فکری چند دهه اخیر ایران را شکل داده است

«هرمنوتیک» یعنی «هنر تأویل». در اصل ارائه نظریه و روش درباره تأویل کتاب مقدّس و دیگر متون دشوار بود

دکارت: «اکنون نمی توان تحقیقی را پیشنهاد کرد که از تحقیق در تعیین ماهیت و قلمرو معرفت انسان مفیدتر باشد... نباید تعیین حدود فهم] انسانی [موضوعی چنین شاق و دشوار بنماید...»(2)