ژان-پل-سارتر

ژان پل سارتر نه فقط سمبل روشنفکری دهه های60 و 70 میلادی که نمونه تیپیک روشنفکری قرن بیستم بود، تا حدی که پس از مرگ او نام بردن از روشنفکری که همچون او جریان ساز و تهییج کننده باشد دشوار می نماید.

سال های میانی 1943 تا 1952، سال های دوستی عمیق میان ژان پل سارتر و آلبر کامو است. با وجود گسست این دو از هم، سارتر در مراسم از دست رفتن کامو که بر اثر تصادف اتومبیل در 1960 رخ می دهد، با زیباترین و احساسی ترین واژه ها از دوست قدیمی اش تجلیل می کند. سارتر و کامو در ژوئن 1943 به هنگام تمرین نمایش نامه مگس ها با هم آشنا می شوند.

«سوءتفاهم در مسکو» نوشته سیمون دوبووار روایتِ تغییر و تحولاتِ فکری و روحی سارتر است، دست‌کم از سال‌های ١٩٦٢ به این‌طرف

ایده «دوزخ حضور دیگری است» ایده اساسی و مشهور سارتر است. او این ایده را در نمایش‌های خود اجرا می‌کند، دوزخ یکی از این نمایش‌هاست.