به گزارش به نقل از قانون ،یکی از کاربران فضای مجازی درباره این موضوع نوشته بود: « تو زمانی که خانواده‌ها برای کنکور بچه هاشون از نون شب میزنن، 28 مرداد قراره قانونی تصویب بشه که کسانی که بهداشت‌کار دهان و دندان و آموزششون در حد دادن وسیله به دست دندان‌پزشک است، رو به عنوان دندان‌پزشک بپذیرن. مبارکمون باشه خیانت های جدید! لطفا اطلاع رسانی کنید».
این در حالی بود که هیچ خبر رسمی‌ای درباره ادعای این کاربری که حتی اسم مشخصی نیز نداشت پیدا نکردیم. دکتر ایرج فاضل، رییس نظام پزشکی کشور نیز از وجود چنین طرحی و اجرای آن اظهار بی اطلاعی کرد و گفت: من در این مورد هیچ خبری نشنیده ام. همچنین محمد جهانگیری، معاون فنی و نظارت نظام پزشکی نیز درباره آن اظهار بی اطلاعی کرد.
همچنین اکبر ترکی و مرتضی خاتمی ،دو نماینده کمیسیون بهداشت مجلس نیز از وجود چنین طرحی اظهار بی اطلاعی کردند اما به نظر می رسد مطرح شدن چنین بحثی آن هم به این شکل مربوط به به‌کارگیری بهداشتکاران دهان و دندان در روستاها و مناطق دورافتاده کشور باشد؛ آن هم به این دلیل که به دلیل نبود امکانات و تسهیلات هیچ پزشکی متخصص دندانپزشکی حاضر نیست به این مناطق برود و به آن‌ها خدمات دهی کند. موضوعی که دکتر در فروردین امسال از سوی حسن رزمی، دبیر شورای آموزش دندانپزشکی و تخصصی در اجلاس روسای دانشکده‌های سراسر کشور مطرح شد.
او در این نشست از پیگیری برای اصلاح قانون بهداشت‌کار دهان و دندان با هماهنگی معاونت‌های حقوقی و امور مجلس وزارت بهداشت خبر داده بود و گفته بود:« می‌خواهیم این قانون به‌گونه‌ای اصلاح شود که بهداشتکاران پس از انجام تعهدات قانونی خود چنانچه تمایل به ادامه تحصیل داشته باشند، برای ورود به دوره دکتری با تمهیدات و حد نصاب نمره داوطلبان بومی از طریق کنکور ادامه تحصیل آن‌ها تا دکتری دندانپزشکی میسر شود».
رزمی همچنین درباره اینکه استفاده از نیروهای فارغ‌التحصیل دوره کاردانی برای کار درمانی در مناطق محروم در شرایطی که حجم زیادی از دندان‌پزشکان تازه فارغ‌التحصیل در کشور داریم، بی‌عدالتی به شمار نمی‌رود، گفت:« این موضوع از نظر اخلاقی و با توجه به بحث عدالت در سلامت صحیح است و اگر بتوانیم با در نظر گرفتن تسهیلات و تمهیداتی، نیاز مناطق محروم به دندان‌پزشک را از طریق دندان‌پزشکان بومی تامین کنیم، بسیار مطلوب است».
او علت این موضوع را این طور بیان کرد:«واقعیت این است که همکاران ما در بازدیدهای میدانی از نزدیک مناطقی را دیده‌اند که درواقع امکان ماندگاری دندان‌پزشک، نه از نظر اسکان و نه از نظر تامین منابع مالی پایدار به مدت طولانی در آنجا وجود ندارد و حتی جمعیت برخی مناطق محروم آن‌قدر زیاد نیست که یک دندان‌پزشک بتواند در آنجا بماند و کار کند، اما به هرحال امکان ماندگاری شخص بومی به دلیل وابستگی‌هایی که دارد، در این مناطق بیشتر است.تمام تلاش ما استفاده از دندان‌پزشکان بومی در مناطق محروم است، اما اگر بر اساس نیازسنجی‌ها، نتیجه بگیریم حضور دندان‌پزشک در برخی از مناطق اقتصادی نیست و نتوانیم آن‌طور که باید و شاید از حضور آنان بهره‌مند شویم، باید از بهداشتکاران به عنوان امکان دوم استفاده کنیم؛ چرا که نمی‌توانیم نیاز درمانی مردم را نادیده بگیریم».
250 تا 300 جای خالی برای خدمات دهی به‌محرومان
گویا قرار است عده ای بهداشت‌کار در مناطق محروم به کار گرفته شوند و به مردم خدمات رسانی کنند و این کار خوبی است.
