این مترجم در گفت‌وگو با ایسنا، در حالی که غلط‌نویسی‌های رایج امروز را تجربه دانست، گفت: در دستور زبان فارسی برای این موارد دستور تدوین‌شده و کاملی وجود ندارد که به ما بگوید چه چیز غلط و چه چیز درست است و هر کس به میل خود رفتار می‌کند.
او افزود: در وهله اول باید یک عده کارشناس جمع شوند و برای زبان فارسی مقرراتی تنظیم کنند و آن‌ها هم مرجعی باشند که اکثریت قبول‌شان داشته باشند، چون ما در حال حاضر در زبان فارسی، مرجعی برای این موارد نداریم. امروزه هر ناشر یک رسم‌الخط دارد و چیزی که در یک انتشارات حتما واجب است در انتشارات کنار آن ممنوع است و این به سلیقه افراد برمی‌گردد.
حداد در پاسخ به این پرسش که آیا راهی برای این‌که فضای مجازی بتواند درست‌نویسی را رواج دهد و به زبان فارسی کمک کند وجود دارد، بیان کرد: فضای مجازی مرجع خوبی نیست و باید ادیبانی که عمر هزار سال اخیر زبان را می‌شناسند و بر آن مسلط هستند مرجع باشند.
او سپس درباره وضعیت ویراستاری کتاب‌هایی که منتشر می‌شوند گفت: اول این‌که فقط بخشی از کتاب‌های منتشرشده ویراستار دارند چون ویراستاری خرج دارد و کمتر کسی سراغ آن می‌رود. در میان ویراستاری‌هایی هم که انجام می‌شود به‌ندرت ویراستاری درست داریم؛ به این صورت است که کسی کتابی را می‌نویسد و یک نفر ویراستاری آن را بر عهده می‌گیرد و حتما هم سعی می‌کند چند غلط در آن پیدا کند، چون اگر این کار را نکند به او حقوق نمی‌دهند.
این مترجم، تلویزیون را به‌خاطر استفاده از کلمات به نحو غلط، بیش از ویراستار و نویسنده برای زبان آسیب‌زننده دانست و در پایان گفت: دولت، حکومت و ادیبان، آن هم ادیبان واقعی نه ادیبان انتصابی، آن‌هایی که در عرصه عمل نشان داده‌اند که چه توانایی‌هایی دارند، بنشینند و قوانینی را تدوین کنند؛ هرچند که قدم‌هایی هم برداشته شده اما هنوز هم تدوین کامل انجام نشده است.
