به گزارش ایسنا، جیانی ایفانتینو با استناد اساسنامه فدراسیون جهانی بر روی مسائل مختلفی از قبیل رفع تبعیض نژادی و جنسیتی، مبارزه با فساد و منع دخالت‌های سیاسی در فوتبال و غیره توانسته اقدامات مطلوبی در طی چند سال گذشته در عرصه جهانی فوتبال انجام دهد که نتایج برخی از این اقدامات در فوتبال ایران و سایر کشورها مشهود بوده است.
اینفانتینو از زمان تکیه زدن به صندلی ریاست فدراسیون جهانی فوتبال، چندین بار به ایران سفر کرده و اکنون در تدارک سفر دیگری به ایران است تا اهداف خود را در ایران دنبال کند. رابطه‌ی نزدیک او با فدراسیون فوتبال می‌تواند برای کشوری مانند ایران که از لابی قدرتمندی در فوتبال آسیا ندارد و به علت تحریمهای آمریکا از حیث مسائل مالی در مضیقه است اتفاق خوشایندی باشد اما این روزها رابطه فیفا و فدراسیون فوتبال ایران مانند یک اتوبان یکطرفه‌ای است که خیر و برکاتش برای فوتبال ایران عملا "هیچ" بوده است.
در سالیان گذشته، تحریمهای اقتصادی آمریکا فشار مالی شدیدی بر فوتبال ایران وارد کرده است و موجب انباشت بدهی سنگین تیم‌های باشگاهی و حتی فدراسیون فوتبال ایران به افراد حقیقی و حقوقی شده و بواسطه برخی از همین مشکلات و نبود مراودات مالی، کار به کسر امتیاز و جریمه‌های سنگین برخی از تیم‌های باشگاهی کشیده است. دور جدید تحریمهای سیاسی آمریکا علیه ایران که تقریبا با دوره ریاست اینفانتینو همراه بوده و موجب افزایش بدهی و فشار مالی بر تیم‌های باشگاهی و ملی ایران شده، هم‌چنان و علیرغم درخواست‌های مکرر بدون هیچ راه‌حلی در بن بست درخواست‌ها پشت در فیفا مانده و راه به جایی نبرده است.
حتی رایزنی‌های سران فوتبال ایران با روسای فدراسیون جهانی فوتبال، برای حل و فصل این موضوع و جلوگیری از تداوم دخالت سیاستهای خصمانه آمریکا علیه ایران در فوتبال تاکنون بی‌اثر بوده که به نظر می‌رسد شاید بخش زیادی از این موضوع به رابطه یک طرفه فیفا با فدراسیون فوتبال ایران مربوط می‌شود.
معتقدیم همان‌طور که اینفانتینو بر اجرای درست قوانین فیفا در همه کشورها با هر شاخصه فرهنگی و اجتماعی تاکید دارد و خواستار جدایی فوتبال از سیاست است، فیفا نیز باید در مراوداتش با کشورهای عضو از هرگونه دخالت سیاسی خودداری کند.
سکوت اجرایی این نهاد بین‌المللی در برابر عدم پرداخت مطالبات مالی فوتبال ایران از فیفا که در یک بازی سیاسی بر گرده فوتبال ایران بار شده و گرهی بزرگ در راه رشد و توسعه فوتبال ایران ایجاد کرده، چالشی است که نیازمند بازتعریف در این چرخه مراودات دو طرفه بین‌المللی دارد.
شاید ایراد از سران فوتبال ایران هم باشد که نتوانسته‌اند خوب مذاکره کنند و در این مسیر چالشی و دو طرفه نیازهای اولیه خود را به درستی تبیین و درخواست کنند، اما آنچه روشن است این است که طبق اساسنامه فیفا، تبعیض شدن به هر شکلی علیه هر کشوری در فوتبال ممنوع است و فیفا همواره تمام نهادها و مقامات رسمی کشورها را به اجرای درست اساسنامه، تصمیمات، مجموعه مقررات اخلافی و فوتبالی‌اش وادار می‌کند. طبق اصول اولیه اساسنامه فیفا - که اجرا نشدن آن‌ها مجازات به همراه دارد - عدم دخالت سیاست در فوتبال اصلی محرز و مسلم است، اکنون پرسش این است که چگونه فیفا متاثر از سیاستهای آمریکا، فوتبال ایران را در انزوای مالی قرار داده و آنچه که حق این فوتبال است را پرداخت نمی‌کند.
امید است که فدراسیون فوتبال ایران که این روزها مورد توجه فیفا قرار گرفته، با در پیش گرفتن سیاستی هدفمند، بتواند از حق خود دفاع و با مذاکره بهتر، اصل رابطه دو طرفه را در مراوداتش با فیفا مورد تاکید قرار دهد تا جلوی متضرر شدن پیش از بیش فوتبال ایران از دخالت سیاست در فوتبال را بگیرد.
