50 میلیون درخت. آیا این عدد بزرگی است؟ آیا فقط رؤیایی برای ساختن یک جنگل محسوب می‌شود؟ بله عدد بزرگی است و یک رؤیای شیرین اما به این فکر کنید که اگر هریک از ما فقط یک قدم ساده برداریم، این رؤیا چقدر دست‌یافتنی است: فقط یک درخت بکاریم. همزمان با افزایش آگاهی در برابر مشکلات زیست‌محیطی لازم است حساسیت به آن نیز در میان مردم افزایش پیدا کند.
به گزارش ،وقایع اتفاقیه نوشت: مردم باید تشویق شوند که فقط به تماشاکردن و گاهی غصه‌خوردن درباره تغییرات آب‌وهوایی اکتفا نکنند بلکه خود نیز گام‌هایی مناسب در این راه بردارند. این نگاهی است که از هشتگ50میلیون درخت برمی‌آید: اثبات این مسئله که چگونه اعمال فردی و تغییرات کوچک در رفتارها، چه در عرصه ملی و چه در رده جهانی، می‌تواند تغییراتی بزرگ رقم بزند. امسال این ایده تانزانیا را هدف گرفته تا با آموزش و ایجاد تغییر در جمعیت تانزانیا، آنها را برای زندگی در کشوری سبزتر مهیا کند.
تانزانیا ممکن است در نگاه شما کشوری وحشی، دست‌نخورده و سبز باشد اما این کشور با تعداد بی‌شماری از نگرانی‌های زیست‌محیطی مواجه است. تغییرات گسترده و ساخت‌وساز، سالانه 370 هزار هکتار از جنگل‌های این کشور را از بین می‌برد و آتش‌سوزی و چرای دام، گام بعدی در تخریب کامل اراضی جنگلی این کشور است. نابودی جنگل‌ها به معنای ازبین‌رفتن محیط‌زیست حیوانات و قلمروی حیوانات وحشی است. بیش از سه‌چهارم جمعیت تانزانیا در پایین‌ترین سطح استانداردها زندگی می‌کنند و زنده‌ماندن آنها بستگی به رشد محصول و بارش‌های فصلی دارد. کشاورزی، یک‌چهارم از اقتصاد تانزانیا را تشکیل می‌دهد و این کشاورزان در معرض عواقب خطرناک تخریب محیط‌زیست هستند، درحالی‌که هیچ آگاهی‌ای از این ندارند که با نابودی جنگل‌ها تیشه به ریشه خود می‌زنند. انجمن «جوانی برای رشد سبز» سال جاری تانزانیا را برای اجرای برنامه 50میلیون درخت هدف قرار داده است. آنها معتقدند «می‌توان از مردم محلی برای جلوگیری از نابودی محیط‌زیست استفاده کرد. ما این هشتگ‌ها را به راه انداخته‌ایم تا توجهات آنلاین جامعه را بیشتر جلب کنیم. این انجمن تاکنون بیش از هزار عضو جوان دارد که همگی به‌صورت داوطلبانه برای آموزش مردم و درختکاری داوطلب شده‌اند.» انجمن جوانی برای رشد سبز با همکاری سازمان ملل و با هدف ایجاد رشد پایدار شکل گرفته است. آنها طبقه جوان و باسواد کشورها را هدف قرار می‌دهند و سعی می‌کنند با استفاده از رسانه‌های اجتماعی، آگاهی را در این قشر خاص افزایش دهند. این جوانان سپس تبدیل به بازوی محرک جامعه در رسیدن به اهداف سبز خواهند شد و مردم عادی را آموزش خواهند داد. این گروه تاکنون توانسته به‌این‌ترتیب نزدیک به 150هزار نفر را آموزش دهد.
قدم بعدی مدارس است؛ تقریبا 10هزار بچه مدرسه‌ای هدف قرار داده شده‌اند تا پرچمداران آینده این مبارزه سبز باشند. این بچه‌ها خود در مدارس درخت می‌کارند، درباره طبیعت چیزهایی یاد می‌گیرند و آموزه‌های خود را مستقیم به پدرومادرهایشان منتقل می‌کنند. جنگل‌زایی و جنگل‌زدایی جدالی است نابرابر اما آمار می‌گوید تقریبا 70 درصد عوامل نابودی جنگل‌ها انسانی است. اعضای کمپین 50 میلیون درخت معتقدند: «این عدد نشان می‌دهد، می‌توان برای این جدال نابرابر برنامه‌ریزی کرد. تک‌اسلحه ما در این جدال، درختکاری است. بر‌اساس آمارهای ارائه‌شده از طرف سازمان هواشناسی جهان، حجم کل آب دنیا 1,4 میلیارد مترمکعب بوده که از این مقدار، 2,5 درصد را آب شیرین تشکیل می‌دهد که تقریبا معادل 35 مترمکعب است. بخش عظیمی از این آب شرب در سیستم چرخه آب به‌صورت تبخیر به هوا برمی‌گردد و فقط 41 هزار کیلومترمکعب آب باقی می‌ماند که معادل 35 مترمکعب است.
بیشترین قسمت این آب به‌صورت آب هرز هدر می‌رود و چیزی حدود هزار کیلومترمکعب به‌صورت آب شیرین مصرفی دنیا در کشاورزی، صنعت و مصارف شهری مورد استفاده قرار می‌گیرد. این آمار، گویای این مطلب است که اگر کل آب موجود دنیا به اندازه یک بشکه 200 لیتری فرض شود، آب قابل‌استفاده ساکنان زمین از آن فقط CC20 خواهد بود؛ یعنی ما از بشکه 200 لیتری آب فقط کمتر از نصف یک لیوان در اختیار داریم. آمارهای فوق، بیانگر میزان هدررفتن آب شیرین و مصرفی در سطح این کره خاکی است و جنگل‌ها بهترین راه‌حل برای کاستن از این هدررفت هستند. اکثر کشورهای دنیا ازجمله کشور خودمان با مسئله بحران آب به‌صورت جدی مواجه هستند. متوسط نیاز سرانه هر نفر در سال 800 مترمکعب است که تا سال 2050 میلادی به 1150 مترمکعب خواهد رسید. آیا هنوز هم در کاشتن یک درخت تردید دارید؟»
سؤال اصلی اینجاست که آیا کمپین 50 میلیون درخت فقط یک شعار زیباست؟ شعاری که در عمل راه به جایی نبرده است. اعضای کمپین از سابقه خود می‌گویند: «پرو، برزیل و اندونزی؛ اینها کشورهایی هستند که در لیست سال‌های گذشته ما قرار دارند و هریک از آنها موفقیتی کوچک به ارمغان آورده‌اند؛ موفقیت‌هایی که شاید همین امروز آثار آن را نبینیم اما سال‌های آینده این شش‌های زمین هستند که ما را روی کره زمین حفظ خواهند کرد. یکی از مشکلات مسائل زیست‌محیطی این است که آثار منفی خیلی راحت دیده می‌شود و مشخص است اما آثار مثبت به‌راحتی قابل‌دیدن نیست. برای اینکه از جنگل‌های آینده لذت ببریم باید نیمه پر لیوان را ببینیم، برای این جنگل‌ها تلاش کنیم و به طرح‌هایی این‌چنینی امید داشته باشیم.»
