ماگوت تراپی چیست؟ چه کاربردهایی دارد؟

ماگوت تراپی اصطلاح تعریف کننده ای از روش لارو درمانی است که به درمان زخم های مزمن چون بیماران مبتلا به زخم های دیابتی و زخم بستر می پردازد. لارو گونه ای از حشرات می باشد که نامی از لوسیلیا سریکاتا دارد، این مگس در وضعیت استریل شده آزمایشگاهی کشت داده می شود و برای بهبود بیماران روش کمک کننده ای است.

اما لارو چیست؟ نوزاد حشره ای چون مگس به نام لارو با ترشحات خود درمانی برای حذف بافت های مرده و عفونی شده به شمار می آید که با بهبود زخم به ترمیم آن ها می پردازد. در عصر کنونی لارو درمانی یا همان ماگوت درمانی روش تایید شده ای در کشور های پیشرفته آمریکا، کانادا، انگلستان و اتحادیه اروپا است که برای بهبود زخم ها به کار گرفته می شود.

عملکرد مگس لارو چگونه است؟

در بزاق لارو آنتی بیوتیکی وجود دارد که با ترشح آن به سطح باکتری های متنوع تاثیر می گذارد.

ترشح آمونیاک توسط لارو ها با خاصیت میکروب کشی بسیار بالا موجب انتقال PH زخم از 5.8 به 8 می شود که در این طیف PH کلونیزه شدن باکتری ها به بهبود سریع زخم ها کمک می کند.

مو های نوک تیز فراوانی در قسمت ابتدایی جسم لارو ها وجود دارد که با برخورد به میکروب ها آن ها را از بین می برد.

ترشح ماده ای شبیه به اینترولوکین 6 در سرعت بخشی عمل درمان زخم ها موثر است و موجب شکل گیری فیبروبلاست ها می شود.

لارو ها با تحرکات بدنی فراوان خود به زخم ماساژ می دهند و این ماساژ موجب خونرسانی بیشتر به زخم ها می شود.

تابش اشعه ایکس تاثیر مثبتی به روی مگس لارو ندارد و با فعالیت لارو، زخم آهسته کوچک می شود.

در روش جراحی به علت حذف بافت عفونی شده، بخشی از بافت سالم نیز برداشته می شود.

لارو ها زخم های مرده را از بین می برند و به ساخت بافت های سالم کمک می کنند.

زخم را از باکتری های پاکسازی کرده و هیچگونه آسیبی به بافت های سالم وارد نمی سازند.

مگس لارو بافت های زخمی را می خورد و پس از سیر شدگی از زخم خارج می شوند.

پس در تمامی نقاط پیشرفته جهانی از این روش برای درمان زخم های عفونی به کارگیری می شود.

در آزمایشگاه به صورت استریلیزه تخم لارو ها کشت شده و بعد از مدتی از تخم خارج می شوند. لارو های خارج شده از تخم به آسانی برای بهبود زخم ها به کار گرفته می شوند.

پس از رسیدن به سن بلوغ، لارو ها دیگر از زخم ها تغذیه نمی کنند در نتیجه با لارو های دیگر جایگزین می شوند.

ماگوت تراپی زخم چیست؟

شاید برای شما و یا اطرافیان پیش آمده باشد که به علت زخم های عفونی، بوهای بدبویی را استشمام کنید. در افراد مبتلا به دیابت و زخم بستر به علت همین عفونت ها شانس پر قدرتی برای بهبودی زخم ها وجود ندارد، در این حالت باکتری ها و دیگر عوامل بیماری زا فرصت مناسبی برای تغذیه، رشد و پیشرفت خود پیدا می کنند.

گاهی مصرف آنتی بیوتیک ها برای خشک کردن نشانه های عفونی تاثیرات بسیار خوبی ایفا می کنند اما باز هم باکتری ها با ترفند های ویژه خود تلاش برای نمو و تکثیر ریشه های خود دارند.

حال زمان به کارگیری از روش ماگوت تراپی است. ماگوت تراپی همانطور که بار ها به آن اشاره شد، به حشراتی مگس مانند تعریف می شود که با تغذیه از زخم به بهبود عفونت ها می پردازد.

البته باید گفت در این روش سراغ هر لارویی نمی روند بلکه لارو هایی را انتخاب می کنند که در بهبود زخم ها تاثیر گذار باشند.

کاربرد ماگوت تراپی چیست؟

از این روش برای بهبود زخم های زیر استفاده می شود:

1. زخم بستر
2. زخم های سوختگی
3. زخم های دیابتی
4. عفونت های پس از جراحی
5. زخم های سرطانی
6. عفونت استخوان

روش لارو درمانی چه نتایجی را حاصل می کند؟

استفاده از این روش به نسبت دیگر روش های درمانی عفونی درصدی متغیر از 80 به 48 بوده است. لارو درمانی به گونه ای صورت می گیرد که در آن بافت زخم بیمار به خوبی پاکسازی شده و تمام عفونت ها از بین می رود، بحثی که بسیار پر اهمیت است این می باشد که سرعت بازسازی مجدد بافت از بین رفته به شدت افزایش پیدا می کند.

با تحقیق های بسیار محققان به روی بیماران مختلف نتیجه شده است: افرادی که روش لارو تراپی را انتخاب نموده اند به نسبت سایر روش ها به کاهش یک سوم بافت های عفونی خود رسیده اند.

این کاهش یک سومی به گذشت زمان 3 هفته ای نیاز داشته است.

عوارض جانبی لارو تراپی چگونه است؟

مشاهده عوارض جانبی لارو درمانی رایج نیست اما در برخی بیماران پیش می آید.

می توان اشاره کرد که یکی از عوارض جانبی تعریف از اضطراب دارد.

به این منظور پیشنهاد می شود که برای مقابله با استرس، بیمار پیش از شروع مراحل لارو تراپی از نظر روانی آماده شود.

اما چگونه؟ بهتر است بیمار از تمامی مراحل لارو تراپی آگاه باشد، در نتیجه اپراتور ها باید به خوبی تمامی مراحل را برای مراجعه کننده توضیح دهند.

یکی دیگر از عوارض این درمان، اشاره به درد و خونریزی های لحظه ای دارد.

با ایجاد زخم، بیمار درگیر خون آبه می شود.

اگر لارو ها ضد عفونی نشده باشند، هنگام تغذیه از زخم به بافت عفونت وارد می کنند.

این عفونت در تمامی بافت های زخم انتشار پیدا می کند.

جالب است بدانید روش ماگوت درمانی برای اولین بار در جنگ های ناپلئونی اتفاق افتاد و دکتر بیر پس از جنگ جهانی اول به بهبود بسیاری از زخم ها کمک کرد.

فواید لارو درمانی چگونه است؟

در تمرین دفعات لارو درمانی نیازی به جراحی و برداشت بافت عفونی شدن نیست.

مدت زمان درمان لارو کوتاه است. ( 3 روز برای درمان زخم های عفونی و 4 ماه برای بهبود زخم های عفونی دیابتی )

به کارگیری این روش نیازی به بستری شدن در بیمارستان را ندارد.

انتخاب این درمان به هزینه بسیار کمی نیاز دارد.

در طول درمان تنها به وجود اکسیژن نیاز است.

بار میکروبی در زخم کاهش پیدا می کند.

لایه های مرده روی زخم تجزیه و حذف می شوند.

افزایش خونرسانی در بافت زخم عمیقا مشاهده می شود.

لارو درمانی برای درمان چه زخم هایی گزینه مناسبی است؟

استفاده از این روش عموما برای درمان همه زخم ها مناسب است. چرا که به بهبود زخم های مزمن کمک کرده و از جمله بیماران دیابتی با خطری درگیر نمی شوند. حال برخی از زخم ها اشاره می شود چون:

1. زخم های پوستی مرده
2. زخم های پوستی بافت نرم
3. زخم های فشاری
4. زخم های موضعی وریدی
5. زخم های دیابتی
6. زخم های ترمیم تشده آسیب ها
7. زخم های ترمیم نشده حاصل از جراحی

روش درمان زخم با کمک لارو درمانی

یکی از کلیدی ترین نکاتی که همواره باید به آن توجه شود، اطمینان از استریل بودن و کیفیت بهینه تخم مگس ها می باشد.

پس از آن به ازای هر سانتی متر زخم، 5 تا 10 تخم مگس باز شده به روی آن قرار داده می شود.

لارو ها شروع به تغذیه از بافت های زخم می کنند و پس از سیر شدگی از زخم خارج می شوند.

در نتیجه با این حرکت زخم رو به بهبودی پیدا می کند.

اما باید بدانید که برای زخم های بزرگتر تعداد 50 تا 600 لارو مورد استقاده قرار می گیرد. زمان بهبودی زخم ها چگونه است؟

زخم های کوچک برای بهبودی به حداکثر یک هفته گذشت زمانی نیاز دارند اما برای زخم های بزرگتر به حداکثر 6 هفته نیاز است.

هر 3 روز یکبار هم بهتر است لارو ها تعویض شوند.

در روش بالینی زمانی که از لارو مگس برای بهبود زخم ها استفاده می شود، این لارو ها نمی توانند بافت زنده را هضم کنند و تنها کاری که توانایی انجام آن را دارند، تغذیه از بافت مرده است.

این ویژگی در لارو ها غریزی بوده به گونه ای در مسیر بافت شروع به حرکت می کنند تا به بافت مرده ای برسند و از آن تغذیه نمایند.

زمانی که بافت مرده به پایان می رسد برای دستیابی به بافت مرده دیگر، شروع به ترک بافت سابق می کنند.

از بین لارو های انتخابی تنها برای 3 روز مورد استفاده قرار می گیرند.

در نهایت با تعویض لارو ها، می توان به پاکسازی عفونت های دیگر پرداخت کرد.

یک پانسمان به روی لارو ها قرار می دهند تا پس از اتمام بافت مرده، حرکتی به بخش های دیگر نداشته باشند.

میزان اثر گذاری ماگوت درمانی تا چه اندازه ای است؟

تجربیات گذشته نشان می دهد که استفاده از این روش برای درمان زخم های تروماتیک بسیار تاثیر گذار بوده است. این نوع زخم ها شامل گزینه های زیر می شوند:

زخم های فشاری، زخم های دیابتی، زخم های دکوبیتال، زخم های عصبی عضلانی، زخم های عصبی عروقی، کروک استخوانی، فلوسیت نکروتیس فاسییت، زخم های عفونی پس از جراحی، عفونت ها و سوختگی ها

حتی باید گفت ماگوت تراپی ویژگی های مثبت بسیاری به درمان و آرام بخشی انواعی از تومور و ضایعات قارچی دارد اما برای درمان جراحی از آن استفاده نمی شود.

آیا ماگوت درمانی درد دارد؟

شاید تا اکنون به این سوال رسیده باشید که آیا ماگوت تراپی درد دارد؟ باید گفت شاید هنگام این درمان دردی شبیه به خارش در بافت زخم احساس داشته باشید اما عموما بیمار این درد را در گذشت 24 تا 30 ساعت پس از درمان تجربه می کند.

درست زمانی که لارو ها به اندازه زیاد بزرگ می شوند، حرکات آن ها توسط بافت بیمار احساس شده که پس از برداشت لارو ها درد هم برطرف خواهد شد.

در چه مواردی نباید از شیوه درمانی ماگوت استفاده کرد؟

1. حساس به چسب، لارو، تخم مرغ و سویا
2. ابتلای بیمار به اختلال انعقاد خون
3. زخم های عمیق تونل زنی
4. عدم درمان مناسب
5. ابتلا به بیماری پیودرما گانگرونوزوم
6. نزدیکی زخم با سیستم عصبی مرکزی، رگ های خونی بزرگ، حفره های بدن و اندام های حیاتی

در پایان برای کسب آگاهی بیشتر توصیه می شود که به مطالعه مقالات گذشته چون درمان زخم های دیابتی و درمان عفونت پوستی بپردازید.