حضرات معصومان(علیهم‌السلام) احکام عالم طبیعت را با اسرار حکم و معارف ماورای طبیعت به گونه ای سالم جمع کرده اند و با اشراف بر هر دو عالم سخن می گویند؛ مثلاً امام سجّاد(علیه‌السلام) در اوج حالات عرفانی خود، وقتی درباره وجود حق سخن می گویند، جامعیت خودشان را حفظ می کنند و می فرمایند: حق تعالی در عین حال که نزدیک است، بسی بلند پایه تر و دورتر از دسترسی است و در عین حال که دور است، نزدیک است: الدانی فی علوّه و العالی فی دنوّه....
این گونه سخن راندن، حاکی از احاطه آن حضرت(علیه‌السلام) بر عوالم وجود و احکام آن است که با عصمت ایشان قرین و توأم شده و مظهر اسم مبارک لایشغله شأن عن شان
گردآورنده: محسن دریابیگی