در روز هفتم ولادت حسین (ع )بعد از اینکه گوسفندی برایش عقیقه کردند وسرش را تراشیده هم وزن موی
سرش ،نقره صدقه دادند وسرش را با خلوق ،خوشبو نمودند،رسول خدا(ص )اورا بردامنش نشاند وفرمود:
ای اباعبدالله!کشته شدن تو بر من چه بسیار سخت است .
اسماء گفت :پدر ومادرم به فدایت باد!این چه خبری است که روز اول وامروز فرمودید وگریه نمودید؟
فرمود:برای این فرزند دلبندم می گریم که کافران بنی امیه اورا به شهادت می رسانند.شخصی اورا می کشد که در
دین من شکاف ایجاد می نمایدوبه خداوند کافر می شود!
سپس فرمود:خدایا!ازتو در حق این دوفرزندم آن را می خواهم که ابراهیم دربارة ذریة خود خواست .خدایا!این دو و
دوستدار این دو رادوست بدار !ودشمنان این دو را لعن نما!لعنتی بسیار که آسمان وزمین از آن لعنت پر شود.
منبع : کتاب عشق حسینی
