اشتباهات مضحکی که مستشرقان در بررسی تاریخ ائمه(ع) مرتکب شده‌اند

به گزارش خبرگزاری بین‎المللی قرآن (ایکنا) حمیدرضا فخرروحانی، عضو هیئت علمی دانشگاه قم 12 آذر ماه در نشست امام حسین(ع) در منابع مستشرقان با بیان اینکه اولین مقاتل در دوران بنی عباس نوشته شد گفت: مستشرقان به اشتباه خنده داری دوران هارون الرشید و مامون را دوره طلایی تمدن اسلامی می‌دانند در حالی که این طور نیست، زیرا در دوره همین دو نفر امام یعنی، امام رضا(ع) و امام موسی کاظم(ع) مغضوب آنان یا در زندان بودند و در نهایت هم آن‌ها را به شهادت رساندند.
وی با بیان اینکه هارون الرشید یک بار و متوکل چهاربار اقدام به تخریب مقبره امام حسین(ع) انجام داد، افزود: مرحوم ابوجواد کلیددار در کتاب خود یعنی تاریخ کربلا و حائر الحسین(ع) روزهای دقیق تخریب مقبره حضرت را بیان می‎کند و اگر به تاریخ معماری حرم امام حسین(ع) مراجعه کنیم این حقایق روشن می‎شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه قم، با اشاره به برگزاری عزای امام حسین(ع) تصریح کرد: اولین بار در زمان آل بویه مراسم عزاداری امام حسین(ع) در بغداد برگزار شد و پیش از آن شرایط این کار فراهم نبود؛ در اینجا باید قدردان مجاهدت دو امام باقر و صادق(ع) باشیم که این معارف را در آن شرایط به ما منتقل کردند.
وی گفت: همین سنت نیکویی که هنگام نوشیدن آب بر امام حسین(ع) سلام می‎کنیم را امام صادق(ع) به ما آموزش داده‌اند. اجر این کار اجری بیش از آزاد کردن صدها بنده است و این فرهنگسازی برای تجدید یاد حضرت در حافظه تاریخی بشریت انجام شد.
فخر روحانی، اظهارکرد: حضرت امام صادق(ع) در شرح زیارتنامه‎ها به مردم آموزش‌های لازم را جهت ماندگاری شیعه و شیعیان می‎دادند؛ حتی در زمانی که زیارت به قیمت جان شیعیان تمام می‎شد ایشان به بهترین شکل، هم جان شیعیان را حفظ و هم زیارت حضرت را احیا کردند و اجازه ندادند که نقشه‎های خلفای عباسی پیاده شود.
وی گفت: کامل الزیارات و تحقه الزیاره از بهترین کتب تشیع در زمینه زیارات به شمار می‎‎روند؛ با این اوصاف باید گفت که نباید انتظار داشته باشیم آثار زیادی در این حوزه وجود داشته باشد و به همین دلیل است که ائمه اطهار(ع) به اشکال خاص این آثار را منتشر می‎کردند.
عضو هیئت علمی دانشگاه قم، خاطرنشان کرد: وقتی مستشرقان به امام حسین(ع) می‎رسند به واقعه عاشورا اشاره می‎کنند؛ از جمله کتابی را ژآن شارلن دارد و نکته‎ای که وجود دارد آن است که مستشرقان تعجب می‎کنند واقعه کربلا چه تاثیری در تاریخ گذاشته است که همه ممالک اسلامی را در نوردیده است.
وی گفت: نمی‎توان گفت که مستشرقان همگی مغرض و ناسالم بودند؛ در بین آنها افراد منصفی هم بودند و برخی از آنها حرف‎هایی زدند که منصفانه است و نباید از نظر علمی همه آنها را رد کرد.
این استاد دانشگاه بیان کرد: برخی از این مستشرقان واقعا شیفته کربلا و فرهنگ عاشورا شدند؛ قرآن نیز بیان می‎دارد که این افراد وقتی با حقیقت روبرو می‎شوند آن را قبول می‎کنند؛ برخی از مستشرقان که تحقیقات بسیاری در این زمینه داشتند با ماموریت نیز وارد این حوزه شدند ولی برخی دیگر نیز واقعا برای کشف حقیقت به این سمت می‎روند.

ضرورت ترجمه زیارات به زبان‌های دیگر

وی گفت: در خصوص قرآن افرادی از غربیان بودند که قرآن را ترجمه کردند، ولی هنوز در حوزه زیارات ائمه کسی را نداریم که این کار را ترجمه کند؛ در این حوزه شخصی به نام دونالتسون در کتاب عقیده الشیعه در 1933 تکه‎هایی را ترجمه کرده و ترجمه بدی نیز نیست.
فخر روحانی عنوان کرد: بسیاری از آثار مستشرقان پیرامون عزاداری امام حسین(ع) از جمله تعزیه و مراسم عزاداری است و تقریبا کمتر وارد مباحث محتوایی شده‎اند؛ تحقیقات آنها بیشتر در حوزه شبه قاره هند بوده است و رسالات دکتری بسیاری در کشورهای اروپا و آمریکا در این حوزه نگاشته شده است.
وی گفت: محققی به نام تورتستن هایلن اروپایی در مقاله خود وقتی به داستان مواجهه امام حسین(ع) و حر می‎رسد که به یاران دشمن خود آب می‎دهد می‎نویسد که اگر فقط همین اقدام حضرت را مدنظر قراردهیم دلایل اصلی کامل می‎شود که امام ذره‎ای برای حب جاه و مقام و جنگ به کربلا نیامدند و حتی در زمان نماز ظهر به حر می‎فرمایند که نماز ظهر را با ما می‎خوانی یا خودتان می‎خوانید نشان می‎دهد که این مرد یک مرد خاص و فرا تاریخی است.
جای خالی بیانات ائمه(ع) در منابع مستشرقان

فخرروحانی اظهار کرد: متاسفانه منابع مستشرقان اکثرا از تاریخ طبری و منابع دیگر تاریخی غیر شیعی است؛ متاسفانه تاریخ اسلام بر اساس روایات اهل بیت(ع) آنگونه که باید و شاید به دنیا ارایه نمی‎شود و خلا مهم این است که کلام ائمه به عینه برای دنیا ترجمه نشده است.
وی گفت: وقتی کتاب تاریخ ادبیات عرب جاهلی نیکلسون را مطالعه می‎کنیم، متعجب می‎شویم که اینها چه جاهایی را شخم زدند ولی وقتی به این منابع می‎رسند می‎گویند که ما منابع نداریم؛ از نظر من این توجیه درست نیست؛ وقتی آنها به کربلا می‎رسند یک لایه نازک را بر می‎دارند و بیان می‎کنند که از نظر علمی اصلا قابل توجیه نیست.