به گزارش ایسنا و به نقل از تلگراف، اختلال استرس پس از سانحه"" یک اختلال اضطرابی ناشی از وقایع استرس زا یا ترسناک است که می تواند موجب افسردگی، کابوس، افسردگی، مشکلات خواب و احساس گناه شود.
این اختلال تاکنون تنها از طریق نشانه‌های گزارش شده تشخیص داده می‌شد که بسیاری از قربانیان، به ویژه نظامیان، تمایلی به افشا شدن آن نداشتند.
اما دانشمندان در دانشگاه ماستریخت هلند تفاوت‌های مهمی در مولکول‌های میکرو آر.ان.ای((microRNA سربازانی که در افغانستان زندگی می‌کردند، کشف کردند.
بر خلاف دی.ان.ای(DNA) که کد ژنتیکی را برای عملکردهای مختلف در بدن فراهم می‌کند، میکرو آر.ان.ای تنظیم کننده این ژن‌ها است.
محققان با بررسی هشت نفر از سربازانی که در افغانستان دچار تروما و PTSD شده بودند، متوجه تفاوت در 40 مولکول میکرو آر.ان.ای شدند که در سربازانی که مبارزه نکرده بودند وجود نداشت.
تروما (Trauma) در دانش پزشکی به هر نوع ضربه، جراحت، شوک٬ آسیب و حادثه وارد شده بر بدن انسان گفته می‌شود با این شرط که از خارج به بدن وارد شود و عامل درونی یا بیماری در بدن علت ایجاد آسیب نباشد.
از آنجاییکه میکرو آر.ان.ای در بدن در حال گردش هستند، به راحتی و از طریق یک آزمایش خون ساده می‌توان اختلالات آنها را تشخیص داد.
استرس در افرادی که دچار استرس شدید مزمن هستند و یا حوادث وحشتناکی را تجربه کرده‌اند از بین نمی‌رود. آنها با این مسئله درگیر بوده و پاسخ استرس بدن در حالت فعال باقی می‌ماند که این امر می‌تواند منجر به توسعه بیماری‌های روانی مانند PTSD شود.
یکی از محققان این پژوهش اظهار کرد:"نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می‌دهد که microRNAs می‌تواند در واقع گزینه مناسبی به عنوان نشانگرهای پیش‌بینی کننده خون برای تشخیص بین افرادی باشد که در معرض خطر بالا یا کم ابتلا به PTSD هستند."
در کنار تجربه‌ای مثل جنگ و مسائل نظامی، کسانی که مواردی مانند تصادفات جاده ای شدید، حملات خشونت آمیز، سوء استفاده جنسی، بی‌توجهی یا حملات تروریستی را تجربه کرده اند نیز نسبت به PTSD آسیب پذیر هستند که ممکن است هفته‌ها، ماهها یا حتی سال‌ها پس از حادثه بروز کند.
PTSD در حدود یک نفر از هر سه نفر که تجربه تراژدی دارند را تحت تاثیر قرار داده اما دقیقا مشخص نیست که چرا برخی افراد به این اختلال دچار شده و برخی دیگر مصون می‌مانند. ضمن اینکه افراد مبتلا به PTSD شش برابر بیشتر در معرض خطر خودکشی هستند.
نتایج این پژوهش در نشست سالانه کالج اروپایی نوروفارماکولوژی در پاریس ارائه شد.
