آئین سنتی کرب زنی(سنگ زنی) در شهر لاهیجان از دیرباز به طرز باشکوهی توسط عزاداران محله “شعربافان” در شب هشتم محرم و همچنین در روز عاشورا اجرا می‌شود.
به گزارش شبستان و لاهیجان، آئین سنتی کرب زنی در شهر لاهیجان از دیرباز به طرز باشکوهی توسط عزاداران محله “شعربافان” (شوراب محله‌ای ها) اجرا می‌شد، کاربزن‌ها در حالیکه اکثرشان لباس سیاه به تن دارند پاره چوبی استوانه‌ای شکلی به سنگینی 400 تا 600 گرم که از میان به دو برابر تقسیم شده و هر پاره تسمه‌ای چرمی بر پیکر خود دارد که در کف دست جای می‌گیرد و با تکه چرمی که به پشت دست بسته می‌شود و دست کرب زن در میان آن قرار می‌گیرد با حرکات مخصوصی این دو تکه چوب را در زیر پا و پشت سر خود در حالیکه خم و راست می‌شوند با ضرب آهنگ خاصی، یکنواخت به هم زده و به صدا در می‌آورند و با وزن مرثیه‌ای خاصی که مرثیه خوان‌ها آن را می‌خواننَد آنها را به هم می‌کوبند و قسمتی از مرثیه را به عنوان جواب مرثیه، تکرار می کنند.
برخی (اهالی شعربافان) معتقدند مرحوم محمّد ابراهیم غبرائی( متخلّص به فانی) در سفری که اواخر قرن 12 هجری شمسی به کربلا داشت، این نوع ویژه عزاداری را دید و پس از جست‌و‌جو درباره تاریخچه و فلسفه وجودی آن در بازگشت به شهر خود( لاهیجان ) با توجّه به طبع شعری که داشت ریتم‌های جدیدی برای آن ابداع کرد و مرثیه‌هایی به زبان فارسی برای آن سرود و آن را در شب دسته محلّه شعربافان به اجرا در آورد.
این رسم علاوه بر لاهیجان در سبزوار، سمنان نیز اجرا می‌شود ولی آنها با شیوه‌ای متفاوت کرب‌ها را برهم می‌کوبند. این مراسم در شب هشتم محرم و همچنین در روز عاشورا توسط محله شعربافان اجرا می‌شود.
دو روایت برای این مراسم وجود دارد: یکی اینکه این رسم بر جا مانده از دوران سیاوش است. آن روز که پیکر خونین سیاوش را از توران به ایران می‌آورند سوگوارانی که در پی او روان بودند سنگ بر هم کوفته و مویه می‌کردند و دیگری اینکه می‌گوید: هنگامی که حضرت زینب می‌خواست برای اهل کوفه سخنرانی کند، عده‌ای به دستور ابن زیاد سنگ‌هایی را برهم می‌زدند تا صدای حضرت زینب به مردم نرسد. در این هنگام حضرت فرمودند:اُسکت(ساکت شو) که بعد از این واقعه دیگر هرچه سنگ ها را بر هم زدند فایده‌ای نداشت./شبستان
منبع عکس: سایت mashreghnews.ir
