دهم اردیبهشت در تاریخ سرزمین باشکوه ما ایران، روز بسیار مهمی به حساب میاد. در این روز شاه عباس صفوی بعد از 117 سال تسلط اشغال گران پرتغالی بر سواحل جنوبی کشور (21 آوریل 1622 میلادی) تونست تنگه هرمز و خلیج فارس رو از چنگ پرتغالی ها دربیاره و تا ابد نامی نیک از خود به جای بزاره. در 22 تیر ماه 1384 هیئت دولت مصوبه ای تایید کرد و طی اون دهم اردیبهشت رو روز ملی خلیج فارس نامگذاری کردن که بی شک روزی افتخار آمیز در تاریخ ایران هستش. نوادگان ما باید بدونن که روز خلیج فارس تنها یک نام و یک روز بر سر دعوا با ادعای واهی شیوخ عرب نیست، بلکه دفاع از تاریخ آبا اجدادی ما و موهبتی الهی هست که به ما ارث رسیده. خلیج فارس با کنه وجودی ما گره خورده اما متاسفانه ما از این میراث گران قدر نگهداری به خصوصی نمیکنیم و به خاطر آلودگی های نفتی، فاضلاب کشتی ها، فعالیت های صنعتی، شهری و بندری،غرق شدن کشتی حامل مواد نفتی و شیمیایی و جنگ تحمیلی ایران و عراق و عراق و کویت حیات اون رو به خطر انداختیم.
تحریف نام خلیج همیشه فارس
در سال های اخیر کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس و در صدر اون ها کشور عربستان تلاش فراوانی در تحریف نام خلیج همیشه فارس داشتن تا با این تغییر شاید درصدی اعتبار و تمدن برای خودشون کسب کنن و این آبراه استراتژیک جهانی رو به نام خودشون در بیارن. هرچند شیوخ عرب در این راه تنها نیستن و مورد دیگر تحریف نام خلیج فاس در سال 1383 توسط اطلس مشهور جهانی به نام نشنال جغرافی بود. پس از تحریف نام خلیج فارس در اطلس نشنال جغرافی که بعد از دو قرن کاربرد نام خلیج فارس برای اولین در نسخه جدید در آبان سال 1383 نام جدیدی رو در کنار نام بین المللی خلیج فارس قرار داد خشم و اعتراض عمومی در میان فعالان اجتماعی و فرهنگی داخل و خارج نسبت به این تحریف غیرعلمی صورت گرفت و پس از ارسال هزاران ایمیل و نامه اعتراضی و یک طومار اینترنتی با بیش از 120 هزار امضا به موسسه مذکور، مدیر موسسه مشهور آمریکایی ضمن عذرخواهی از ملت ایران، قول داد اشتباهش رو جبران کنه. متاسفانه در این چند ساله اعراب حاشیه خلیج فارس آروم نشستن و در هر مراسمی اعم از سیاسی، فرهنگی و ورزشی از نام بیگانه ای برای خلیج همیشه فارس استفاده کردن و حتی از فضای اینترنت هم برای این بازی کثیف استفاده کردن. اصطلاح «خلیج ع رب ی» برای نخستین بار در دوره تحت قیمومت شیخ نشینهای خلیج فارس توسط کارگزاران انگلیس و بطور ویژه از طرف یکی از نمایندگان سیاسی انگلیس مقیم در خلیج فارس به نام رودریک اوون در کتابی به نام حبابهای طلایی در خلیج ع رب ی در سال 1958 نوشت که «من در تمام کتب و نقشههای جغرافیایی نامی غیر از خلیج فارس ندیده بودم ولی در چند سال اقامت در سواحل خلیج فارس(بحرین) متوجه شدم که ساکنان ساحل عرب هستن بنابراین ادب حکم میکنه که این خلیج را ع رب ی بنامیم». در کشورهای عربی شمال آفریقا حتی نویسندگانی هستن که در دفاع از نام خلیج فارس مطالبی منتشر کردن و هم زبانان خودشون که در جهت تغییر این نام تاریخی سرمایه گذاری می کنن بشدت سرزنش کردن. اما اعراب حاشیه خلیج فارس به دلایل سیاسی نام خلیج فارس رو به یک بهانه تبدیل کردن تا به مقابله رسانه ای و تبلیغاتی با ایران بپردازن.
تاریخچه نام خلیج فارس
کهن ترین نام خلیج فارس که در کتیبه های آشوری اومده "نارمراتو" به معنی رود تلخ هستش. در دوره هخامنشیان به خلیج فارس"دریا تی هچاپارس ا تی"به معنی دریایی که از پارس می رود، می گفتن. تا حمله اسکندر مقدونی، هخامنشیان بیش از 200 سال بر جزیره هاو ساحل های خلیج فارس در عرصه نظامی و بازرگانی فرمانروایی داشتن. اشکانیان، در سال250 پ .م ،سلوکیان، جانشینان اسکندر رو از ایران به غرب رود فرات فراری دادن و دوباره تمام ساحل ها و جزیره های خلیج فارس رو در اختیار گرفتن. در سده چهارم میلادی، ساحل های غربی و جنوبی خلیج فارس از سوی شاپور دوم ساسانی گشوده شد و در آغاز ورود اسلام، ایرانیان، یهودیان و مسیحیان در اونجا زندگی می کردن. پیامبر اسلام اداره خلیج فارس رو به یکی از پیروان خود سپرد. بعد ها ساحل ها و جزیره های خلیج فارس بارها دست به دست شدن. اما خلیج فارس همیشه "خلیج فارس" ماند. کتاب های بسیاری از جغرافی دانان نامی غرب همچون استرابون و بطلمیوس و کتاب های جغرافی دانان شرق از جمله کتاب "البلدان"،" قانون مسعودی"المسالک و ممالک" و... همگی بر درستی نام خلیج فارس گواهی می دن. انگلیسی زبانها نیز این منطقه جغرافیایی خاص رو PERSIAN GULF نامیدن که در واقع ترجمه ساده ای از نام "خلیج فارس" هستش و نقشههای بیشماری که از ملوانان و جغرافی دانان انگلیسی قرون 16 و 17 میلادی باقی مونده، اسناد غیر قابل انکار این حقیقت تاریخی هستن. ابوعلی احمدبن عمر معروف به ابن رسته در کتاب الاعلاق النفیسه که در سال 290 هجری به رشته تالیف درآورده، نوشته : « اما از دریای هند خلیجی بیرون میآید به سمت سرزمین فارس که آن را «خلیجفارس» مینامند»؛ محمد عبدالکریم صبحی نیز در کتاب «علم الخرائط» در نقشههایی که با ترجمه عربی نقل کرده، دریای جنوب ایران رو «الخلیجالفارسی» و «بحر فارس» نامیده.
قدمت تاریخی خلیج همیشه فارس
به لحاظ زمین شناسی این منطقه از پدیده های دوران سوم زمین شناسیه و حدود سی میلیون سال قبل به وجود اومده. و اون طور که زمین شناسان مطرح می کنن، وسعتش تقریبا دو برابر وسعت فعلی بوده که در اثر تحولات زمین شناسی و ریزش رسوبات رودخانه ای، پسرفت کرده. اهمیت این منطقه، در گذشته ای با پیشینه چند هزار ساله ریشه داره؛ چرا که محل برخورد تمدن های بزرگ باستان بوده و قرار گرفتن در چهار راه ارتباطی سه قاره، اهمیتش رو در قرون میانه بیش از پیش آشکار می کرد. گذشتن راه های مهم تجاری از این منطقه، عاملی در گسترش تجارت بود، به ویژه تجارت مروارید که اهمیت ویژه ای داشت. کم کم با ورود استعمار و رقابت های جهانی، این منطقه به عرصه تاخت و تاز قدرتهای جهانی تبدیل شد و قدرتهای پرتقالی، هلندی، فرانسوی، بریتانیایی، روسی و آمریکایی، به ترتیب به چپاول اقتصادی در این منطقه پرداختن، تا این که در نیمه قرن بیستم، با اکتشاف نخستین چاه های نفت، در بحبوحه جنگ های جهانی، توجه بیش از پیش کشورهای صنعتی به این منطقه جلب شد.
اهمیت زیستی خلیج فارس
خلیج فارس ما زیستگاه بسیاری از جانوران و گیاهان دریاییه و نقش بنیادین در چرخه حیات و ذخیرگاه آبزیان شیلاتی داره. در این بین میشه، مناطق مرجانی که درباروری دریا و چرخه غذایی، ماهیگیری و صید صدف های مروارید اهمیت بسیار دارن جنگل های حرا (که هنگام جزر دریا از آب بیرون میان و به هنگام مد زیر آب فرو می رن) و یونسکو اون ها رو ذخیره گاه زیست کره زمین و سازمان محیط زیست اون ها رو منطقه حفاظت شده اعلام کرده، 21 گونه پرنده و نزدیک به 22 میلیون پرنده مهاجر و پستاندارانی همچون دلفین ها، گاوهای دریایی و نهنگ ها (که ساکنان دایمی خلیج فارس نیستن) اشاره کرد. نزدیک به 34 گونه آبزی هم در خلیج فارس شناسایی شده. صدف هایی که در پیرامون بعضی جزایر خلیج فارس صید می شن، به سبب شفافیت و زیبایی رنگ و نقش و نگارهای اون ها، طرفدارای بسیاری دارن. مروارید خلیج فارس با رنگ هایی مختلف، دوام و درشتی، از جذابیت خاص برخورداره و از بهترین مروارید های جهان به شمار میاد.