ریتالین (متیل فنیدیت) یک محرک سیستم عصبی مرکزی است. این دارو بر مواد شیمیایی مغز که در بیش فعالی نقش دارد وبه کنترل حرکات تکانه ای و انگیزشی کمک می کند، تاثیرمی گذارد. از ریتالین برای درمان اختلال کمبود توجه (ADD)، اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و حمله خواب استفاده می شود.
تاریخچه مصرف ریتالین
به گزارش به نقل از خراسان، «متیل فنیدیت» با نام تجاری «ریتالین» توسط شرکت داروسازی «نوارتین» در سال 1954 به بازار دارویی جهان عرضه شد. ابتدا قرار بود از این دارو برای درمان افسردگی، خواب آلودگی درطول روز و سندروم خستگی مزمن استفاده شود اما به تدریج برای درمان کودکانی که دچاراختلال بیش فعالی و کم توجهی هستند (ADHD) نیز استفاده شد.
منع مصرف
اگر شما به گلوکوم، تیک یا سندروم تورت یا اضطراب شدید و تنش مبتلا هستید، نباید ازاین دارو استفاده کنید.
اگر شما از یکی از مهار کننده های مونوآمین اکسیداز(مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز با نام اختصاری MAOI دسته‌ای از داروهای ضد افسردگی است که به‌دلیل عوارض جانبی و تداخل‌های دارویی خطرناک کمتر تجویز می‌شود) طی 14 روز گذشته استفاده کرده اید، نباید از این دارو استفاده کنید.
این دارو برای افراد زیر6 سال مورد تایید نیست. هرگز این دارو را به یک کودک زیر6 سال ندهید.
مراقب مصرف داروهای دیگر باشید
با دکتر خود درباره تمام داروهای مصرفی فعلی خود یا داروهایی که شروع یا متوقف کرده‌اید، به ویژه موارد زیر مشورت کنید:
داروهایی برای درمان افسردگی
داروی فشار خون
داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین (کومادین،جونتوون)
داروهای اعتیاد آور
داروهای مورد استفاده برای درمان سرماخوردگی یا حساسیت
داروهای تشنج
قابل توجه دانشجویان
قرص «ریتالین» خواصی شبیه آمفتامین (قرص مشهور اکستازی) دارد و در سال های اخیرمصرف خودسرانه این دارو در کشورهای مختلف افزایش یافته است. گزارش های متعددی وجود دارد که برخی از افراد برای بیدار ماندن درشب های امتحان از قرص های ریتالین استفاده می کنند.
شایع ترین عوارض مصرف ریتالین
عصبی شدن و بی خوابی
حالت تهوع و استفراغ
احساس سرگیجه و سردرد
تغییرات ضربان قلب و فشار خون (که معمولا به صورت افزایش است ولی در مواردی نیز به شکل کاهش دیده می شود.)
خارش و بروز جوش های پوست
دردهای شکمی، کاهش وزن و مشکلات معده
بروزافسردگی پس از قطع مصرف
مدت اثر دارو
ریتالین با تاثیرگذاری برقشرمغز وتالاموس از بازجذب دوپامین در سلول های عصبی جلوگیری می کند (دوپامین یکی از مواد شیمیایی است که در انتقال عصبی نقش دارد). مدت اثر این دارو چهار تا شش ساعت است؛ بنابراین باید این دارو را یک یا دو باردر روز مصرف کرد. تاثیرگذاری این داروها در افراد مختلف، متفاوت است؛ برخی افراد سریع و به مقدار کم دارو و بعضی دیگر فقط به مقدار زیاد دارو پاسخ می دهند.
نظر پزشکان درباره ریتالین
مصرف کنندگان تصورمی کنند ریتالین بی خطر است، در حالی که عوارض مصرف خودسرانه این قرص ها می تواند درحد مواد دیگر نظیر کوکائین و آمفتامین باشد. پزشکان و روان پزشکان با صراحت اعلام می کنند ترک کردن داروهای محرک آمفتامینی نظیرریتالین واکستازی، بسیارسخت تر و پیچیده تر از سایرمواد مخدر است.
