معاویه

بیش از پنجاه سال از رحلت رهبر عالم بشریت نگذشته بود و هنوز فریاد آن بزرگ رهبر الهی، در گوش ها طنین انداز بود که:

معاویه به فرزندش یزید سفارش می کند: «فرزندم، مبادا خدا را در حالی ملاقات کنی که خون حسین بر گردن تو باشد».

* چرا عزاداری، چرا بزرگ داشت عاشورا؟

شخصیت، نهضت و مکتب حسین بن علی علیه السلام همواره جذاب و پر مخاطب بوده است و این اقبال وصف ناشدنی، شکل گیری و تولید آثار متنوع و متعددی را به همراه داشته است

نامش مغیره بن شعبه بود؛ از نوابغ عرب و استاد حیله گری و خیانت. والی کوفه بود. شنید معاویه قصد دارد عزلش کند، با خودش فکر کرد که دست پیش بگیرد و خودش استعفا دهد. در راه شام؛ علاقه شدیدش به حکمرانی او را به طرح حیله ای شوم وا داشت. مغیره تصمیم گرفت آرزوی دیرینه و نهفته معاویه را برآورده کند؛ آرزوی خلافت یزید!

قبل از بررسی تلاش های امام حسین (ع ) در دفاع از جایگاه امامت و ولایت شایسته است به عنوان مقدمه و مدخل بحث ، معنا و جایگاه امامت در مکتب اسلام و تشیع به طور مختصر تبیین گردد.

هر نهضت و قیامی نیاز به مقدماتی دارد، مخصوصاً قیام هایی که منجر به برخورد نظامی و قتل و کشتار می شود. از مهمترین عامل و مقدّمه هر انقلاب و قیام که نقش کلیدی دارد، آگاهی دهی و اطلاع رسانی است، آگاهی دادن از چهره واقعی دشمنان، آگاهی دادن از اهداف قیام.

همه می دانیم امیرمؤمنان علیه السلام در سال چهلم هجری از جهان خاکی به عالم ملکوت رخت برکشید و حدود ده سال، امامت و رهبری امت بر عهده امام حسن مجتبی علیه السلام بود

امام حسن(ع)در اثر توطئه ای شوم که از سوی معاویه تدارک دیده شد به شهادت رسید و جلوه های شکوهمند امامت در دیگر یادگارفاطمه و علی علیهماالسلام متجلی گشت

راستش را بخواهید شبهه ای که اخیرا برای من پیش آمده، این است که بعضی ها مطرح می کنند چرا با این که امام حسن (ع) و امام حسین (ع) هر دو امام و معصوم می باشند ولی یکی راه صلح با معاویه را انتخاب و دیگری راه مبارزه و جهاد با یزید برمی گزیند؟ شما چگونه این تفاوت عملکرد را توجیه می کنید؟ اعظم مرتضوی/پرستاری