محقق-سبزواری

در میان قرون اسلامی قرن یازدهم هجری درخشندگی خاصی دارد. عالمان بزرگی چون میرداماد, شیخ بهایی, میرفندرسکی, صدرالمتالهین, محمدتقی مجلسی, فیض کاشانی, محقق سبزواری, محمدباقر مجلسی, محقق خوانساری و سیاست مدارانی چون شاه عباس اول, خلیفه سلطان, شیخ علی خان زنگنه, و

محمد باقر سبزواری، معروف به محقق سبزواری، در سال 1017 ه . ق. به دنیا آمد. (1) وی فرزند محمد مؤمن خراسانی است که پس از وفات پدرش به اصفهان آمد و در آنجا سکنی گزید (2) و در اندک زمانی سرآمد علمای عصر خود شد; به گونه ای که پس از چندی به درخواست شاه عباس دوم سمت امامت جمعه و جماعت و منصب شیخ الاسلامی را پذیرفت. (3)

در شماره چهل و نهم و پنجاه و یکم، از تقریرهای متعدد برهان صدیقین، تقریر محقق سبزواری، علاّمه طباطبائی و شیخ الرئیس ابوعلی سینا را بررسی کردیم. اینک در این شماره تقریر مرحوم صدرالمتألهین را مورد بحث قرار می دهیم:

محقق سبزواری از دانشمندان معروف شیعی است که در نشر معارف حقه و ترویج مذهب تشیع جعفری، خدمات درخشانی انجام داده و آثاری گرانبها و ماندگار از خود به یادگار گذاشته است.

طبعا برای شناخت تاریخ مساله، یکی از کارهای لازم آن است که آنچه طی زمان، درباره آن مساله گفته شده، گردآوری و بررسی شود

می دانیم که دانش فقه دانشی نو پیدا و نو پدید نیست، بلکه دارای پیشینه ای صدها ساله است و بدون تسلط و اشراف و احاطه بر میراث فقهی گذشتگان نمی توان از موضع فقه اظهار نظر کرد.

«ملا محمد باقر سبزواری،معروف به «محقق سبزواری »،اهل سبزوار بوده و درمکتب اصفهان که هم مکتب فقهی بوده و هم فلسفی پرورش یافته و از این روجامع المعقول و المنقول بوده است

«آقا سید حسین خوانساری معروف به «محقق خوانساری ».او نیز در مکتب فقهی اصفهان پرورش یافته است و جامع معقول و منقول بوده است.شوهر خواهرمحقق سبزواری است.کتاب معروف او در فقه به نام «مشارق الشموس »است که شرح کتاب «دروس »شهید اول است.