پزشکیان به سندرم عارف مبتلا شده؟

مدل مواجهه محمدرضا عارف با مواردی که جامعه نسبت به آن حساس است تجربه‌ای شکست خورده است، مجلس دهم و فراکسیون امید را به‌یاد بیاورید، عارف تقسیم کار کرده بود، خودش سکوت را انتخاب کرد و هرجایی لازم بود یکی از اعضای فراکسیون اعلام موضع می‌کرد، شاید نظر عارف هم همان بود اما این تداوم سکوت شبیه بی‌محلی شده بود، طوری‌که از عارف مجلس دهم فقط سال به سال شرکت در انتخاب هیات رئیسه به‌یاد است که هربار رئیس مجلس نمی‌شد.

حالا او به سیاست برگشته، اتفاقاً جای خوبی هم نشسته است، همان معاون اولی که کسی انتظار نطق و اظهار نظر از او ندارد، بهتر است امور کابینه را بگرداند، مسعود پزشکیان هم در حکم معاون اولی از او همین را خواسته، اما امیدوارم حالا که این دو دست یکدیگر را می‌گیرند پزشکیان به سندرم سکوت عارف مبتلا نشود.

آقای پزشکیان چند روزی هست فیلم برخورد نامناسب پلیس با یک دختر جوان منتشر شده، قبول در دوره شما نبوده، می‌پذیریم شما به‌تازگی ساکن پاستور شدید، اما هرچه بوده و نبوده شما امروز رئیس‌جمهور مملکت هستید، پاسدار قانون اساسی، قبل و بعد که ندارد، بیا وسط و میدان‌داری کن، تا کی آذری جهرمی و اعضای کمیته انتخاب وزرا و هر شخص نزدیک و دور به شما باید در این موارد اظهار نظر کنند و شما سکوت، واکنش پلیس و قوه قضائیه به این اتفاق هم جای خود، اما موضوع را سریع پیگیری کنید، گزارش بدهید، این شما هستید که اگر زبان به دندان بگیرید، سکوت کنید، به واکنش اعضای کمپین انتخابات و دوستان شورای راهبردی اکتفا کنید می‌شوید سرنوشت همان محمدرضا عارف در مجلس دهم، از همین ابتدا به مردم نشان دهید رای‌شان بر دوش شما سنگینی می‌کند.

*روزنامه‌نگار

233233