پشت حصار حرم از مجتبی طهمورثی

دل، پشتِ حصار حَرَمت خسته ترین است

در سایه دیوار تو بنشسته ترین است

بگشا گِره از بال فرو بسته پرواز

کاین خیل کبوتر به تو دل بسته ترین است

سازی است شکسته، دلِ آیینه تباران

بنواخته ای آنچه که بشکسته ترین است

زنجیر غلامان تو تا نوحه گری کرد

چشمان به خون تر شده سر دسته ترین است

عمری است که در دیده ما شور فُرات است

تا دیده به تاریخ تو پیوسته ترین است

پیشانی عُشّاق تو را مِهر تو مُهر است

این نقش جبینی است که برجسته ترین است

نذرت چه کُنم؟ غیر نَفَس های بریده

تا هست در اندوه تو بگسسته ترین است