مقام والای شهید آیت الله اشرفی اصفهانی

* گفت و گو با آیت الله جواد عاملی از دوستان وهمراهان چهارمین شهید محراب

درآمد
 

مرحوم آیت الله جواد جبل عاملی - به همراه مرحوم آیت الله امام سدهی - یکی از دو یار و همراه شهید اشرفی اصفهانی بود که هر سه هم شهری بودند و در قم تحصیل می کردند و سپس از سوی حضرت آیت الله بروجردی به کرمانشاه ماموریت رفتند. مرحوم جبل عاملی پس از شهادت شهید محراب نیز در قید حیات بود و این گفت و گو که بعد از شهادت شهید انجام شده، در نخستین سالگرد آیت الله اشرفی صفهانی در روزنامه جمهوری اسلامی چاپ شده است.
به مناسبت نخستین سالگرد شهادت عالم زاهد ومجاهد نستوه آیت الله اشرفی اصفهانی،چهارمین شهید محراب- دوست دیرینه امام که حضرت امام درباره اش فرمودند او از مصادیق بارز«رجال صدقوما عاهدوا الله علیه» بود- با استاد مهذب وگران مایه آیت الله حاج شیخ جواد جبل عاملی- یکی از مدرسین بزرگوار حوزه علمیه- که از دوران جوانی با شهید محراب هم درس وهم مباحثه بوده واز نزدیک با ایشان تماس داشته اند، به گفت وگونشستیم تا از خاطرات بزرگان علم وتقوا درس بیاموزیم.
آیت الله حاج شیخ جواد جبل عاملی که تا مدتی پیش در حوزه علمیه قم به کار تدریس مشغول بوده اند اخیراً به علت بیماری ونیاز روحانیت ومردم شهرستان خمینی شهر- سده- به وجود عالم بزرگوار درمیان خود به شهرستان خمینی شهر که زادگاه ایشان وآیت الله اشرفی اصفهانی است آمده ودرخانه اجدادی خود که دریکی از محله های قدیمی سده واقع شده سکنا گزیده اند.
آیت الله جبل عاملی پس از این که دعوت روزنامه جمهوری اسلامی را برای مصاحبه پذیرفتند، در خانه پرصفا وصمیمت خویش از خبرنگار ما به گرمی استقبال کردند وضمن حمد وثنای پروردگار یزدان ودعا برای طول عمر امام و پیروزی رزمندگان فرمودند:
حاج آقا عطاء الله اشرفی بسیار بزرگوار بود ومن بعداز سخنان گوهربار حضرت امام که درباره ایشان فرمودند، چیزی ندارم که بگویم. ولی گذشته ای که با ایشان بودم، برمی گردد به زمان جوانی که شهید ومن طلبه بودیم ودرمدرسه نوریه ومدرسه ثقه الاسلام درس می خواندیم وبیش تر پای درس استاد شیخ محمد جرقویه مکاسب را می خواندیم وبا هم بحث می کردیم وشب های پنج شنبه وجمعه را به اتفاق هم از اصفهان راه می افتادیم وتا سده آن روز- خمینی شهر - امروز سفری می کردیم، دربین راه بیش تر وقت مان را به بحث پیرامون درس های هفته که خوانده بودیم، می گذراندیم تا به مقصد برسیم.
سپس همه به اتفاق ایشان وجمعی دیگر از دوستان که بعضی هنوز حیات دارند به قم رفتیم ورفتن ما به قم هم زمان بود با تأسیس حوزه علمیه توسط آیت الله حائری وما از درس مدرسینی هم چون مرحوم آیت الله حجت ومرحوم آیت الله خوانساری ومرحوم آیت الله صدر استفاده می کردیم ودرخدمت حضرت امام نیز آیت الله اشرفی اصفهانی فلسفه یعنی اسفار ومنظومه خواندند وروزهای پنج شنبه و جمعه نیز امام خمینی درمدرسه فیضیه یک درس اخلاق داشتند که بسیاری از طلاب آن زمان درآن شرکت می کردند؛ از جمله آقای اشرفی ازشاگردان خاص ایشان بودند.
آیت الله جبل عاملی، درمورد نظر آیت الله اشرفی پیرامون مرجعیت امام، بعد از درگذشت آیت الله بروجردی ومبارزات ایشان قبل از پیروزی انقلاب، گفتند آقای عطاءالله- رحمت الله علیه- از همان اول نسبت به حضرت امام، بعد از درگذشت آیت الله بروجردی ومبارزات ایشان قبل از پیروزی انقلاب ،گفتند آقای عطاءالله- رحمت الله علیه-ازهمان اول نسبت به حضرت امام، یک حسن نظر خاصی داشتند ووقتی از طرف آیت الله بروجردی به کرمانشاه آن زمان وباختران امروز مأموریت پیدا کردند تا به آن جا بروند، من وچند نفر از دوستان همراه شان بودیم که مدرسه را تأسیس کردیم ومدتی نیز درآن جا درس می دادیم و وقتی آیت الله بروجردی درگذشتند،آیت الله اشرفی یکی از کسانی بودند که درمنطقه کرمانشاه و جاهای دیگر در زمینه مرجعیت امام تبلیغ می کردند واز همان زمان وجوهات را جمع آوری می کردند و خدمت حضرت امام می فرستادند وبعد هم که امام را تبعید کردند،با کمال شجاعت، آقای اشرفی کار جمع آوری وجوهات مقلدین امام را انجام می دادند و قبوض دارای امضاء امام را به آن ها می دادند.
درخصوص مبارزات ایشان با رژیم سفاک پهلوی، شهید، براساس همان حسن ظنی که نسبت به امام وراه ایشان داشتند همراه وهمگام معظم له بودند و وقتی حضرت امام را در سال 1342 دستگیر ودر تهران حبس کردند، آقای اشرفی به همراه علمای تهران رفتندوبرای آزادی ایشان دست به تحصن زدند. بعد از آزادی امام،دیداری با ایشان داشتیم که خاطره ای ازآن دیدار در ذهنم هست که یکی از دوستان که می خواستند به دیدار امام بیایند، هرماه با خود یک لحاف آورده بودند که همه تعجب کردند ولی دراطاق که امام حضور داشتند لحاف را باز کردند ونامه ها و تلگراف هایی را که علماء وشخصیت ها برای آزادی امام مخابره کرده بودند، به حضور حضرت امام تقدیم کردند ایشان این کار را انجام داده بودند تا مدارک به دست مأموران رژیم نیفتد.
درخصوص روحیات شهید محراب، باید بگویم که از همان دوران جوانی وطلبگی بسیار پشت کار داشتند و پای درس مدرسین سعی داشتند تمام درس را یادداشت کنند واز نظر تقدس و زهد وتقوا در درجات عالی بودند وبسیار مواظب ومراقب نفس بودند برنفس خویش بسیار مسلط بودند وکوچک ترین گناهی از ایشان به یاد ندارم وسعی داشتند مستحبات را به طور کامل انجام دهند ودرشب زنده داری و راز ونیاز ید طولایی داشتند و هیچ وقت درکارشان ظاهر ساز نبودند وجدیت در عمل ودیگر خصوصیات اخلاقی شهید، همیشه برای من زنده خواهد بود.
ایشان،به مقامی رسیدند که هر شخصی آرزوی رسیدن به این مقام را دارد واین که ایادی آمریکا، دست شان را به خون بزرگانی چون آیت الله مدنی ودستغیب، صدوقی واشرفی آلوده می کنند، علت اصلی آن این است که علاقه این بزرگان به امام بسیاراست وفکر می کنند با به شهادت رساندن عاشقان امام، روحیه ملت وامام را تضعیف می کنند اما غافل از این که عشق به امام عشق به اسلام است واسلام با دادن این خون ها بارورتر وشکوفاتر می شود همان طوری که این مکتب از هزار وچهارصد سال تا به حال با این خون ها زنده مانده است ومن توصیه ام به مردم این است که اکنون این اولیاء امور برای خدا کار می کنند وغرضی جز رضای خدا ندارند، شما ملت باید از این ها قدردانی کنید وشکر نعمت های خداوند- از جمله حضور حضرت امام خمینی در میان این امت- را به جا آورید.
از خاطرات دیگری که با آقای اشرفی دارم، این که روزی بعد از درس آیت الله حجت درمدرسه فیضیه نشسته بودیم ودرس ایشان را با آقای اشرفی بحث می کردیم وچند متر آن طرف ترهم حضرت امام و آیت الله سید احمد زنجانی- رحمت الله علیه- داشتند درس آیت الله حجت - رضوان الله علیه - را بحث می کردند وبیش تر آن ها بحث شان با صدای بلند بود وما دو نفر خیلی ساکت وآرام بحث می کردیم که یک بار حضرت امام به آیت الله زنجانی خطاب کردند و اشاره به من و آقای اشرفی و گفتند ببین، این دو طلبه چقدر آرام بحث می کنند، من وشما چقدر سروصدا می کنیم! البته آن ها غرق درمباحثه می شدند ومن وآقا عطاء الله آرام بودیم.
والسلام
منابع:
ویژه نامه روزنامه جمهوری اسلامی به مناسبت نخستین سالگرد شهادت شهید محراب
ماهنامه شاهد یاران، شماره 44