شیخ-صدوق

بین سالهای 368 تا 381 ق، سمت مرجعیت و زعامت شیعه به عالم بزرگوار ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بابویه قمی، معروف به شیخ صدوق رسید، او بدون شک خدمات ارزنده ای در تدوین فقه به جهان اسلام نموده است، که با هیچ چیز قابل قیاس نیست.

ابوجعفر محمد بن علی بن بابویه قمی ملقب به صدوق، از پیشتازان علم حدیث، و از رجال نامی تشیع که چون ستاره ای درخشان در آسمان فقاهت و روایات طلوع کرده و برای همیشه روشن و پرنور خواهد ماند

در دوره نخست از حوزه علمیه بصره به اصحاب رسول اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) بر می خوریم که نور هدایت را در آن سامان پرفروغ نگاه داشته اند این دوره از قرن اول تا سوم دوام یافته است.

صحابه (بکسر صاد و فتح آن) جمع صاحب بمعنی یار و در اصطلاح این فن کسی را گویند که پیغمبر اکرم را در حال اسلام دیدار کرده باشد، و صحابی منسوب بآنست (1).ولی عرفا صحابی بکسی می گویند که مدت مصاحبتش زیاد باشد (2).