قران-کریم

اصطلاح صلاحیت از دیرباز در فرهنگ عمومی شرط تصاحب مسئولیت بوده است. از همین رو وقتی کسی برای منصب یا کاری معرفی می شد، اولین پرسش این بود که آیا شخص صلاحیت های لازم برای این مسئولیت یا کار را دارد یا نه؟ احراز صلاحیت یا به زبان امروزی شایستگی دغدغه همه کسانی است که بخواهند مسئولیت را به کسی بدهند

امنیت از چنان اهمیتی برخوردار است که حتی موضوعی بسان «عدالت» نیز که خود در ردیف والاترین ارزش های الهی و انسانی قرار دارد نسبت به آن در درجه دوم قرار دارد یکی از مهم ترین مؤلفه های اجتماعی که وجود آن در هر جامعه ای، از ضروریات و به عبارت دقیق تر از نخستین ضروریات محسوب می شود و بدون آن زندگی سعادتمندانه برای آحاد مردم، امکان پذیر نیست، ...

انبیای الهی آمده اند گنجینه های فکر و عقل بشر را بشورانند تا انسان های با فطرتی شکوفا، اصول و معارف ثابت دین را دریابند و خاتم پیامبران، حضرت محمّد مصطفی صلّی الله علیه و آله با معجزه ختمیه خود، قرآن، برترین، ژرف ترین و دقیق ترین معارف الهی را از نزد «مَلِیک مُقْتَدِرٍ»[1] و از مقام «لَدُنْ»برای بشر به ارمغان آورد

انبیای الهی آمده اند گنجینه های فکر و عقل بشر را بشورانند تا انسان های با فطرتی شکوفا، اصول و معارف ثابت دین را دریابند و خاتم پیامبران، حضرت محمّد مصطفی صلّی الله علیه و آله با معجزه ختمیه خود، قرآن، برترین، ژرف ترین و دقیق ترین معارف الهی را از نزد «مَلِیک مُقْتَدِرٍ»[1] و از مقام «لَدُنْ»برای بشر به ارمغان آورد

می خواهیم بدانیم انتساب کتاب به نویسنده آن تا چه اندازه قطعی است؟ مثلا فرض کنید که می خواهیم دیوان حافظ و یا خیام را بشناسیم. اول کاری که باید بکنیم این است که ببینیم آیا آنچه که به نام دیوان حافظ مشهور شده همه اش مال حافظ است و یا تنها بعضی از قسمت هایش به حافظ تعلق دارد و بقیه اش الحاقی است.

قرآن کریم می فرماید: «لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَی جَبَلٍ لَرَأَیتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیةِ اللَّهِ وَتِلْک الأمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یتَفَکرُونَ» (حشر/21) اگر این قرآن را بر کوهی فرو می فرستادیم، یقینا آن(کوه) را از بیم خدا فروتن(و) از هم پاشیده می دیدی

در توضیح و تفسیر سوره مبارکه «مرسلات» که آیات قران دارای مضلمیت بسیار بلند دارد. این سوره هم آن طوری که سید رضی (رضوان الله علیه) در مجازات القرآن دارد که اینها قبل از هزار سال نوشته شده؛ مانند بعضی از تفسیرهای اهل سنت که برای قبل از هزار سال است نوشته است که «فی سورة التی یذکر فیها المرسلات»

خداوند خالق اسمان و زمین است و ما را کریم آفرید و درس کرامت به ما آموخت. زبان فارسی با همه غنا و قدرت فرهنگی که دارد، هرگز یعنی هرگز! توان آن را ندارد که ترجمان عربی باشد

آنچه در قرآن کریم آمده عترت واجد است و آنچه عترت دارد در قرآن کریم هست؛ قبل از ورود در آن بخشی از نهج البلاغه، یک بیان نورانی امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) درباره صدیقه کبری (سلام الله علیها) است که آن را شایسته است ملّت بزرگ ما به وسیله شما علما و مبلّغان بدانند و آن جمله این است که وجود مبارک امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) در هنگام دفن صدیقه کبری ...

در سوره «انبیاء» خدا فرشته ها را به کِرام معرفی کرد: ﴿بَلْ عِبادٌ مُکرَمُونَ ٭ لا یسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یعْمَلُونَ﴾