((عمر و بن کعب )) معروف به ابو ثمامه صائدى یکى از یاران حسین بن على علیه السلام چون متوجه گردید که اول ظهر است ، به آن حضرت عرضه داشت ، جانم به فدایت ! گرچه این مردم به حملات پى در پى خود ادامه مى دهند ولى به خدا سوگند! تا مرا نکشته اند نمى توانند به تو دست بیابند، من دوست دارم آنگاه به لقاى پروردگار نایل گردم که این یک نماز دیگر را نیز به امانت تو به جاى آورده باشم .
امام علیه السلام در پاسخ وى فرمود: ذکرت الصلوه جعلک الله من المصلین الذاکرین ، نعم هذا اول وقتها نماز را به یاد ما انداختى خدا تو را از نمازگزارانى که به یاد خدا هستند قرار بدهد))
آرى ! اینک وقت نماز فرا رسیده است از دشمن بخواهید که موقتا دست از جنگ بردارد تا نماز خود را به جاى بیاوریم ))
و چون به لشکر کوفه پیشنهاد آتش بس موقت داده شد، حصین یکى از سران لشکر باطل گفت : انها لا تقبل ؛ نمازى که شما مى خوانید مورد قبول پروردگار نیست .
حبیب بن مظاهر به او پاسخ گفت :
حسین بن على علیه السلام با چند تن از یارانش در مقابل تیرها که مانند قطرات باران به سوى خیمه ها سرازیر بود نماز ظهر را به جاى آورد و چند تن از یارانش به هنگام نماز به خاک و خون غلتیدند و در صف نمازگزارانى که واقعا به خدا متصل هستند قرار گرفتند.
ابوثمامه همانگونه که تصمیم گرفته بود پس از اداى فریضه ظهر پیش از همه یاران آن حضرت به جلو آمد و عرضه داشت ؛
یا ابا عبدلله ! جعلت فداک قد هممت ان الحق باصحابک و کرهت ان اتخلف فاراک وحیدا فى اهلک قتیلا جانم به قربانت ! من تصمیم گرفته ام که هر چه زودتر به یاران شهید تو به پیوندم و خوش ندارم که خود را کنار بکشم و ببینم که تو در میان اهل و عیالت تنها مانده و کشته مى شوى .))
امام علیه السلام در پاسخ وى فرمود: تقدم فانا لا حقون بک عن ساعه به سوى دشمن بتاز ما نیز به زودى به تو ملحق خواهیم شد)).
با صدور این فرمان ، او به صفوف دشمن حمله کرد و جنگ نمود تا به دست پسر عمویش قیس بن عبدالله صائدى به شهادت نایل گردید.
منبع : تبیان
