فرزین پورمحبی
این روزها کشور به‌شدت در حال شایسته‌سالاری و تشخیص افراد پاکدست با گرایش ژن خوب و DNA جفت و جور، برای تصدی وزیر و شهردار و الخ است.
تشخیص مصلحت که خداروشکر، گلی به جمال سرش زده شد و «هاله نور به سرها» بر سر کار نشستند. شهردار هم که نصف تکلیفش روشن شده و مانده نصف دیگرش! کابینه هم که به‌سلامتی با یکی دو جای خالی بسته شد! ما ایرانی جماعت هم که طبق روال باید در چنین شرایط حساسی مانند همه شرایط حساس و غیرحساس دیگر، نظر کارشناسی بدهیم و البته به شرح ذیل هم دادیم:
«چرا رجل سیاسی مرد از آب درآمدند؟» ، «چرا آذری از آب درنیامدند؟!» ،«چرا در کابینه «سنی» نیست؟» ، «چرا جهرمی هست اما میانگین «سنی» آن‌طور که باید نیست؟» و....
در همین راستا ما هم با توجه به جایگاه صنفی نصفه و نیمه خود از این تریبون سوالی را مطرح می‌کنیم؛ این‌طوری:
چرا یک «طنزنویس کچل» - مثلا مثل خودم - در کابینه نیست؟ هرچند اکثر مسئولان با توجه به صحبت‌ها و عملکردهایشان ذاتا یک گوله نمک و معدن طنز به شمار می‌روند اما باز دلیل نمی‌شود که جای یک طنزنویس حرفه‌ای در کابینه تا این حد خالی باشد.
شعار ما به‌طور کلی این است: هر مسئول یک طنز و هر طنز یک طنزنویس!