رضا ساکی
برخی مسئولان ماهند. گلند. اصلا آدم دوست دارد هر روز لپ‌شان را بکشد. نمونه‌اش آقای کلانتری رئیس سازمان حفاظت محیط زیست. ما اول فکر می‌کردیم ایشان آماده‌اند که طبیعت ایران را نجات بدهند و یوز ایرانی را حفظ کنند و مانع سدسازی بشوند و تنوع زیستی مملکت را حفظ کنند اما حالا دیگر متوجه شده‌ایم که ایشان آمده‌اند مصاحبه کنند و بگوید همه چیز تمام شد پس زور الکی نزنید.
مثلا عین جملات ایشان درباره یوز ایرانی را بخوانید: « باید بپذیریم یوزپلنگ ایرانی نیز مثل بسیاری از گونه‌های ایرانی از بین‌رفته محکوم به نابودی است. تعداد یوزپلنگ‌های ایران از 112 قلاده به 47 قلاده رسیده است چون این حیوانات گرسنه هستند و پوشش گیاهی مناسبی وجود ندارد تا امکان رشد حیواناتی که یوزپلنگ‌های موجود از آن‌ها تغذیه می‌کنند فراهم شود.»
ما را باش که فکر می‌کردیم مثلا یوز باید به دو قلاده نر برسد که انقراضش را اعلام کنیم اما آقای کلانتری خیلی زود آب پاکی را روی دست ما ریخت.
حالا پرسش اصلی این‌جاست که آقای کلانتری دقیقا برای چه کاری به سازمان آمده‌اند؟ یعنی آمده‌اند که بگویند یوز محکوم به نابودی است؟ ایشان این جمله را گفته‌اند تا خدای نکرده اگر بعد از چهار سال کسی یقه ایشان را گرفت که چرا یوز منقرض شد بگوید من که گفتم یوز محکوم به نابودی است. نگفتم؟
البته باز صد رحمت به آقای کلانتری. به جای تعریف پروژه و تلاش برای حفط یوز ته ماجرا را گفته است. اصلا وقتی می‌شود با یک مصاحبه پرونده یک چیزی را بست چرا برایش خرج کنیم و وقت بگذاریم. اصلا به نظرم آقای کلانتری می‌تواند الگویی برای بقیه مسئولین باشد. هر روز یک مصاحبه و باقی مسئولیت در آسایش و رفاه.
باقی بقای‌تان