آرامش دوری از مردم و فضای مجازی

تنهایی، شدت احساسات مثبت و منفی را کاهش، و احساس آرامش و آسودگی را افزایش داد. ولی در بعضی شرایط و برای برخی افراد، تنهایی موجب احساسات منفی نظیر غمگینی و بی حوصلگی شد.

در شرایط انزوای کامل این آزمایش، شرکت کنندگان به تنهایی و بدون انجام هیچ فعالیتی و دور از دستگاه‌های الکترونیکی، در صندلی راحتی نشستند. سپس، احساسات خود را در ابتدا و انتهای آزمایش شرح دادند.

• از شرکت کنندگان، سوالاتی درباره احساسات مثبت شدیدشان (مثل هیجان زدگی، اشتیاق و پرانرژی بودن) و احساسات منفی شدیدشان (مثل اضطراب، عصبانیت و تلاطم) پرسیده شد. هم چنین احساسات مثبت (مثل آرامش) و منفی (مثل بی حوصلگی) که شدت کمتری داشتند را گزارش کردند.
  به طور کلی، در هر 4 آزمایش، کسانی که 15 دقیقه در انزوای کامل بودند احساسات شدیدی را تجربه نکردند. که این یعنی این خلوت کردن با خود، برایشان آرام بخش بوده است. آن‌ها کمتر مضطرب، هیجان زده، پرانرژی و عصبانی بودند ولی احساس آرامش و آسودگی بیشتری کردند. بعضی اوقات، برخی حس غم و تنهایی و بی حوصلگی بیشتری داشتند.

• در آزمایشی دیگر، انزوای کامل را با مکالمه 15 دقیقه‌ای جهت آشنایی با دستیار پژوهش مقایسه کردند. فقط شرایط انزوای کامل آرام بخش بود.
• در آزمایش بعدی، انزوای کامل را با شرایط تقریبا یکسان مقایسه کردند. در این شرایط جدید، به شرکت کنندگان مقاله جذابی برای خواندن داده شد. مطالعه، اثر مثبت روانشناختی تنها بودن را کمتر نکرد. هر دو گروه، احساس آرامش بیشتری کردند و احساسات منفی شدید را تجربه نکردند. ولی در هر دو، احساسات منفی با شدت کم مثل غم و تنهایی را داشتند.

عشاق انزوا می‌دانند که این تجربه می‌تواند کاملا مثبت باشد. پروفسور نگوین آزمایشی طراحی کرد تا تاثیر افکار حین تنها بودن را بسنجد. به گروهی حق انتخاب دادند که افکار مثبت یا خنثی بکنند. به گروه دیگر، دستور داده شد که با افکار مثبت یا خنثی مشغول شوند.
در کل، حق انتخاب داشتن و مثبت اندیشی نتیجه بهتری داشت. احساسات منفی کمتر و احساسات مثبت بیشتری تجربه کردند.

• در آزمایش آخر، به شرکت کنندگان گفته شد که هر روز به مدت 2 هفته احساساتشان را گزارش دهند. یک گروه، در هفته اول 15 دقیقه انزوای کامل داشتند، و گروه دیگری در هفته دوم.

روزهایی که در سکوت می‌نشستند، احساساتشان شدت کمتری داشت. گروهی که هفته اول 15 دقیقه تنها بودند، آرامششان کمی تا هفته دوم هم ادامه داشت. میزان احساسات مثبت، به طرز تفکر آن‌ها بستگی داشت. شرکت کنندگانی که از روی اجبار این کار را انجام می‌دادند لذتی نبردند، ولی کسانی که عقیده داشتند این تنهایی و سکوت برایشان مفید می‌تواند باشد و از آن لذت بردند، رویکرد مثبت‌تری داشتند.

این آزمایش، با شواهد علمی نشان داده است که تنها بودن، با تنهایی مطلق یکی نیست. برای کسانی که از تنها بودن لذت می‌برند، چیز غم انگیز یا ملال آوری در موردش وجود ندارد و حتی می‌تواند خوشایند هم باشد.