رضاشاه را ابزار مطامع سیاسی‌مان نسازیم و در داوری وی صادق باشیم

امروز سالروز سوم شهریور و سقوط رضاشاه می‌باشد. 83 سال پیش در چنین روزی ارتش‌های متفقین (روسیه و انگلستان) در اوج جنگ جهانی دوم، ایران را به اشغال نظامی خود درآورده و خواهان برکناری رضاشاه شدند. حملۀ متفقین، کشور را در بهت و اضطراب فرو می‌برد. بیش از هر فرد دیگری، خود رضاشاه از حملۀ متفقین به ایران مبهوت و غافلگیر می‌شود. البته چندماهی می‌شد که لندن و مسکو خواهان خروج اتباع آلمانی از ایران شده بودند. اما رضاشاه پاسخ داده بود که ایران در جنگ اعلان بی‌طرفی نموده و به بی‌طرفی‌اش هم وفادار مانده بوده. ثانیاً اتباع آلمانی در ایران غیرنظامی بوده و در کارهای عمرانی و صنعتی اشتغال داشتند. اما متفقین که نیاز به راه‌آهن ایران داشتند، به منظور ارسال تسلیحات از خلیج فارس به روسیه، و از سویی دیگر به رضاشاه و بی‌طرفی وی اطمینان نداشتند و می‌دانستند که او قلباً از انگلسیی‌ها و روس‌ها متنفر است و مثل بسیاری از ایرانی‌های دیگر، خواهان پیروزی آلمان می‌باشد، ایران را به اشغال خود درآورده و او را از کشور تبعید نمودند.