به گزارش خبرنگزاری مهر، برنامه «یادهای زلال» با هدف گرامیداشت یاد و خاطره شاعران و نویسندگان در گذشته انقلاب اسلامی، هر ماه به شاعران و داستان‌نویسان درگذشته در آن ماه اختصاص خواهد داشت.
این ویژه‌برنامه در نخستین برنامه، یاد شاعران، احمد زارعی و مشفق کاشانی که در دی‌ماه به دیار باقی شتافته‌اند، را زنده نگه می‌دارد.
مراسم بزرگداشت «مشفق کاشانی» و «شهید احمد زارعی» از سوی مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری ساعت 15 تا 17 در تماشاخانه مهر حوزه هنری برگزار می‌شود.
علاقه‌مندان برای حضور در این مراسم می‌توانند در زمان یاد شده به حوزه هنری واقع در خیابان سمیه، نرسیده به پل حافظ مراجعه کنند.
مرحوم احمد زارعی در سال 1337 در قائنات بیرجند به دنیا آمد و در سه سالگی به همراه خانواده‌اش به شهر مشهد مهاجرت کرد. قبل از 6 سالگی به مدرسه رفت. دوره دبیرستان را در دبیرستان فیوضات مشهد به پایان رساند و سال 54 با رتبه 45 در دانشگاه تهران قبول شد.
در کردستان تا زمان انقلاب به طور پراکنده مبارزه داشت. در سال 57 هم انجمن اسلامی را تشکیل داد و بعد از حدود یک ماه جریانات کردستان را شروع کرد. در محاصره باشگاه افسری حضور فعالی داشت و سختی‌های بسیاری را تحمل کرد. زارعی جزو بنیان‌گذاران سازمان پیشمرگان کرد هم بوده است.
علیرضا قزوه در کتاب «وه چه عطر شگفتی...» می نویسد: «در روزگاری که دلار هفت تومان ارزش داشت، کومله ها برای سر احمد یک میلیون تومان جایزه گذاشته بودند.»
زارعی در هشت سال دفاع مقدس هم در شورای فرماندهی کردستان به همراه شهید همت، سردار رحیم صفوی و شهید صیاد شیرازی حضور داشت.
زارعی به گفته همسرش جزو اولین کسانی بوده که قضیه حلبچه را اطلاع می دهد، و بعید به نظر نمی رسد که همین ماجرا باعث می شود که از سال 65 به بعد عوارض آن روزها در بدنش باقی بماند که یک‌بار هم در سال 67 تشدید شود و پس از آن هم ادامه داشت.
بعد از سال 65 چند تن از دوستانش برای کار در وزارتخانه های مختلف از وی دعوت کردند. از امور خارجه هم بارها پیشنهاد همکاری داشت که زارعی نپذیرفت و در سپاه ماندگار شد.
به گفته دوستانش از همان سال های پس از جنگ به دنبال گمشده ای می گشت و برای ماندن میلی نداشت که پلنگ خشمگین در مدار بسته قفس شهر جانش به ستوه آمده بود. سرانجام در 19 دی سال 72 در بیمارستان خاتم‌الانبیاء، بر اثر عوارض شیمیایی دار فانی را وداع گفت.
عباس کی‌منش مشهور به مشفق کاشانی (زاده 1304 در کاشان - درگذشته 1393) تحصیلات خود را تا سطح کارشناسی ارشد در دانشگاه تهران ادامه داد و مدت 37 سال در آموزش و پرورش به کار مشغول بود. او ریاست هیئت مدیرهٔ انجمن شاعران ایران را به‌عهده داشت.
مشفق کاشانی در جریان سخنرانی و شعرخوانی در مراسم تولد سهیل محمودی دیگر شاعر ایرانی که در این انجمن در حال برگزاری بود از حال رفت و در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی جان سپرد.
برخی آثار به‌جامانده از مشفق کاشانی عبارت‌اند از: «صلای غم» تضمین 12بند محتشم کاشانی، «خاطرات» (سال 1324)، «سرود زندگی» (سال 1342)، «شراب آفتاب» (سال 1342)، «آذرخش» (گزینه اشعار)، «آینه خیال» (سال 1372)، «بهار سرخ سرود» (سال 1373)، «هفت بند التهاب» (سال 1375)، «نقشبندان غزل» (سال 1365)، «انوار 15خرداد» (سال 1365)، «خلوت انس» (سال 1368)، تصحیح «دیوان حاج سلیمان صباحی بیدگلی» با همکاری پرتو بیضایی (سال 1340)، «مجموعه شعر جنگ»، «تذکره شاعران معاصر» و «راز مستان».
ریاست شورای شعر و ترانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ریاست هیئت مدیره انجمن شاعران ایران نیز از جمله فعالیت‌های مشفق کاشانی در دوران زندگی‌اش بود.