به گزارش ایسنا، "پل جان فلوری" (Paul John Flory)، در 19 ژوئن 1910 در ایالت ایلینوی زاده شد. او یک شیمیدان آمریکایی بود که به خاطر کار بر روی پلیمرها و درشت‌مولکول ها، شهرت یافت.
فلوری، در سال 1931، مدرک کارشناسی خود را از "دانشگاه منچستر" (Manchester University) دریافت کرد و در سال 1934 موفق شد مدرک دکترای خود را از "دانشگاه ایالتی اُهایو" (OSU) بگیرد.
فلوری، یکی از پیشگامان اصلی درک رفتار پلیمرها در محلول بود و موفق شد در سال 1974، به خاطر دستاوردهای نظری و تجربی خود در مورد شیمی فیزیک درشت‌مولکول‌ها، جایزه نوبل دریافت کند.
نخستین کار فلوری در علم پلیمر، در حوزه "سینتیک شیمیایی بسپارش" بود. "سینتیک شیمیایی" (Chemical kinetics)، شاخه‌ای از علم است که به مطالعه سرعت فرایندهای شیمیایی و عوامل موثر بر آن‌ها می‌پردازد.
"بسپارش" یا "پلیمریزاسیون"(polymerization)، یک واکنش شیمیایی است که در آن، مولکول‌های کوچک و ساده یا همان تکپار با یکدیگر پیوند برقرار کرده و مولکولی بزرگ با وزن مولکولی چندین برابر مولکول ابتدایی به وجود می‌آورند.
فلوری در زمینه پژوهش درباره مواد تشکیل‌شده از درشت‌مولکول‌ها مانند لاستیک‌ها، پلاستیک‌ها، الیاف، فیلم‌ها و پروتئین‌ها، پیش‌گام بود. او علاوه بر گسترش فنون بسپارش ، روش‌هایی نیز برای تجزیه بسپارها کشف کرد.
فلوری دریافت که ممکن است مولکول گسترش‌یابنده، رشد خود را متوقف و توان رشدش را به مولکول دیگری منتقل کند. او در تحقیقات بعدی، با کشف شباهت بین کشسانی بافت اندام‌های طبیعی مانند زردپی، ماهیچه‌ها و رگ‌ها با مواد پلاستیکی طبیعی و سنتزی، از این موضوع مطمئن شد.
وی در "دانشگاه کورنل" (Cornell University)، "دانشگاه استنفورد" (Stanford University) و "دانشگاه کارنگی ملون" (CMU) به تدریس شیمی پرداخت.
فلوری در 9 سپتامبر سال 1985 و در 75 سالگی، در کالیفرنیا درگذشت.