خواندنی ها برچسب :

جهانی-شدن

از مباحثی که کم و بیش از دهه ها بلکه سده های گذشته مطرح بوده و امروزه موضوع اصلی محافل علمی و دغدغه خاطر مراکز سیاست گذاری و تصمیم گیری است، پدیده جهانی شدن است که با تعابیر گوناگونی چون جهان شمول شدن، جهانی سازی و یکپارچه کردن جهان از آن یاد می شود و سؤالاتی از این قبیل برانگیخته است: آیا پدیده جهانی شدن امری ایدئولوژیک و برنامه ای از پیش طراحی ش ...
از مباحثی که در دهه های گذشته مطرح بوده و امروزه موضوع اصلی محافل علمی و مراکز سیاستگذاری و تصمیم گیری می باشد، پدیده جهانی شدن یا جهانی سازی است که اندیشمندان و سیاستگذاران ما نیز از این دغدغه مستثنا نمی باشند .
در قسمت نخست مقاله ضمن تعریف مفهوم جهانی شدن و دیدگاههای صاحبنظران در این خصوص یادآور شدیم که کوچک شدن جهان به واسطه پیشرفت سریع تکنولوژی و تشدید روزافزون فعالیتهای اقتصادی از یکسو و توسعه شبکه های فراملی و جهانی از سوی دیگر، موجب تنزل موقعیت مقامات ملی و جابجایی و گسیختگی ملی می شود
بیش از یک دهه از پدیدار شدن واژه جهانی سازی G lobalization می گذرد و مباحث متعددی را در عرصه های مختلف پدید آورده و نظریات متعددی نیز از سوی صاحبان نظر در این زمینه بیان شده است.
هر روز شاهد رواج مفاهیم، واژگان و اصطلاحات جدید غربی با بار معنایی خاص خود در جامعه اسلامی هستیم. این مفاهیم متأسفانه بدون پالایش و بدون گزینش معادل سازی مناسب، وارد ادبیات و زبان فارسی ما می شود و عده ای نیز عالما و عامدا اقدام به ترویج مفاهیم مبهم و چند پهلو می کنند
واژه های فلسفی، سیاسی و اجتماعی و.
یکی از مسائل مهمی که در روزگار ما مطرح است، مسأله جهانی شدن می باشد. در این گفت وگو، برآنیم تا موضوع جهانی شدن را در بُعد اقتصادی و سیاسی مورد بررسی و ارزیابی قرار دهیم
بحث جهانی شدن را می توان از ابعاد گوناگون مورد توجه قرار داد; مثلا، الگوهای مربوط به رویکردهای توسعه، مکتب نوسازی، مکتب وابستگی و نظام جهانی و یا از ابعاد اقتصادی، به جهانی شدن پرداخت و یا ابعاد سیاسی موضوع را بررسی کرد
در این مقاله به تحلیل یکی از مباحث مربوط به گفتمان هویت های جمعی خرد و کلان و رابطه آن با جهانی شدن می پردازیم و با بررسی برخی دیدگاه های کلاسیک جامعه شناسی، و گفتمان پست مدرنیسم و نیز نظریه اندیشمندان متأخّر، به نقایص نظری و روش شناختی کار آنها اشاره می کنیم
«جهانی شدن» (Globalization) اصطلاحی ناظر به یک واقعیت عینی و خارجی است که در آن حیثیّت فاعلی و ارزشی، مدّنظر نیست