یکی از ویژگی های قیام یوسف زهراء، برخورداری از نصرت الهی به وسیله فرشتگان است. شیخ صدوق(ره) در روایت ریّان بن شبیب، از حضرت امام رضا(ع) نقل می کند: ((و لقد نزل اض الارض من اثلائکة اربعة آلاف لنیه فوجدوه قد قتل فهم عند ققه شعث غُقٌ اض ان یقوم القاذ فیکونون من انصاره و شِعارُهم یا لثاراتِ اگ سغ؛(1) به تحقیق چهار هزار فرشته برای نصرت و یاری حسین [(ع)] به زمین فرود آمدند. آنان هنگامی که نازل شدند، دیدند حسین [(ع)] کشته شده است، از این رو، ژولیده و غبارآلود در نزد قبر آن حضرت، اقامت کردند و همچنان هستند تا این که قائم، قیام کند و آنان از یاوران و سپاه آن حضرت خواهند بود و شعارشان یا لثارات الحسین است)).
به راستی، چه ارتباطی میان این دو کوکب درخشان آسمان ولایت - که ملک و ملکوت، عرش و فرش همه از یگانگی آن دو سخن می گویند - وجود دارد. هر کجا حسین (ع) است، مهدی(عج) نیز هست و هر کجا مهدی(عج) است، حسین (ع) نیز می باشد. ذکر و نام آن یکی، با یاد و نام دیگری قرین و عجین است. از امام زمان (عج)؛ سید الشهدا (ع) را می طلبند و از سید الشهداء امام زمان را.
پی نوشت:
1) امالی صدوق، مجلس 27؛ بحار الانوار، ج *44 ص 285؛ مجله جان جهان، ص 35.
منبع : مجله ی انتظار