هنگامى که امام سجاد(ع ) را (در ماجراى کربلا، به صورت اسیر، همراه بازماندگان شهداى کربلا به شام ) نزد یزید بن معاویه بردند، آن حضرت را در برابر یزید نگهداشتند.
یزید(مغرور براى نیکو جلوه دادن کار خود به یک توجیه مزورانه مذهبى پرداخت ، آیه اى از قرآن خواند، و علت مصائبى که خاندان رسالت به آن دچار شده اند را، عمل خود آنها دانست و گفت ):
خداوند مى فرماید:
و ما اصابکم من مصیبة فبما کسبت ایدیکم
:((هر مصیبتى به شما رسد، به خاطر اعمالى است که انجام داده اید)) (شورى - 30).
امام سجاد(ع ) بى درنگ در پاسخ فرمود: این در شاءن ما نیست ، بلکه در شاءن ما این آیه (22 حدید) است :
ما اصاب من مصیبة فى الارض ولافى انفسکم الا فى کتاب من قبل ان نبراءها ذلک على الله یسیر
:((هیچ مصیبتى در زمین و نه در وجود شما روى نمى دهد، مگر اینکه همه آنها قبل از آنکه زمین را بیافرینیم در لوح محفوظ ثبت است ، و این امر، براى خداوند آسان مى باشد)) (حدید - 22).(1)
(بنابراین مصیبت ما، از مصائب مورد قبول ما، براى تقویت دین است ، و دستورش در لوح محفوظ الهى آمده است ، نه اینکه اعمال نامناسب ما باشد).
پاورقی:
1- باب نادر ایضا بعد از ((باب فى تفسیر الذنوب ))، حدیث 2، ص 450 - ج 2.