چگونه با حالت سرگردانی ، پوچ گرایی مبارزه کنیم ، راه درمان چیست ؟

سرگردانی و پوچی که در دنیای امروز گریبان بسیاری از مردم به ویژه جوانان  و پسران و دختران را گرفته و آنان را به افسردگی و عزلت ، و دور شدن از منافع حیات ، و توقف از تبدیل شدن به منبع خیر و برکت دچار کرده بیماری خطرناکی است که محصول  فرهنگ صد در صد مادی غرب است .
آری هنگامی که یک فرهنگ که دست پخت صهیونیست و مسیحیت لائیک است و در آن از خدا که خالق جهان و  انسان و منبع لطف و رحمت و محبت و عشق نسبت به اوست ، و دست قدرتش گره گشای مشکلات وی است ، و فیوضاتش قلب و روح و باطن را سیراب می کند ، و عنایاتش همه خلاهای درونی را پر می کند خبری نباشد ، و در آن از قیامت که روز عدل واحسان و رحمت  و بخشش و زمان پاداش دادن به خوبی های انسان و  کیفر دادن به مجرمان و ستمکاران است سخنی به میان نیاید ، و در آن از حسنات اخلاقی ، و کرامت انسانی ، و عواطف بشری اثری نباشد ، و این فرهنگ انسان را از پی تبلیغات گسترده خود و ابزارهایی چون سینما و رسانه های صوتی و تصویری و هزاران کانال ماهواره ،‌و روزنامه ها  و مجلات به بند خود اندازد و در دام خود گرفتار نماید، و به اسارت خود در آورد و انسان در فضای آن جز شکم و شهوت و برهنگی و عریانی و دریا دریا فساد و گناه و معصیت و ظلم و ستم نبیند و نخواهد بی تردید دچار سرگردانی و پوچی و نهایتاً بیماری روانی و اختلال فکری و عاقبت به خودکشی یا دیوانگی دچار میشود.
علاج و درمان سرگردانی و پوچی به این است که انسان با تمام وجود از فرهنگ غرب نه صنعت غرب قطع رابطه کند ، و خلا درون خود را با تکیه بر معرفت و آگاهی با ایمان به خدا و توکل به او ، و توجه به وی و به ویژه عبادت و بندگی او  پر کند ، و دل به عشق حضرت او دهد ، و به زیباییهای اخلاقی چون مهرورزی و فروتنی و تواضع و خدمت به مردم و یاری رساندن به ناتوانان آراسته گردد، و به آینده خود به ویژه به قیامت که روز پاداش و کیفر نهایی است بیندیشد ، و از گناه و معصیت و فساد و به خصوص ستم به دیگران بپرهیزد ، و در زندگی خویش نسبت به علم و معاش و امور لازم برنامه ریزی صحیح کند و هدف دار زندگی نماید تا از سرگردانی و پوچی نجات یابد.
من بسیاری از مردم به ویژه جوانان را که به این بیماری مهلک دچار بودند و گاهی قصد قطعی خودکشی داشتند به این امور  عالی معنوی راهنمایی کردم، و پس از مدتی برخی از آنان را دیدم که دارای نشاط روحی و راغب به زندگی و مشتاق به انجام کارهای مثبت و امور خیرند و برای خود تشکیل زندگی پاک داده و به آبادی دنیا و آخرت خود مشغولند و از این که از چاهی عمیق و ظلمتی متراکم نجات یافته اند سپاس گزار حق بودند.