عدم قبولی اعمال، خود نوعی کیفر است. فرق بین قبول نشدن و صحیح نبودن اعمال در این است که اگر عمل(مانند نماز) صحیح نباشد، تکلیف الهی هنوز بر عهده انسان باقی است و چون واجب الهی هنوز انجام نشده است، استحقاق کیفر را در پی خواهد داشت.
ولی اگر عمل، صحیح انجام شود، ولی مورد قبول واقع نشود، کیفری ندارد، امّا انجام آن در قرب به خدا نیز تأثیری ندارد و این برای انسان های کامل که مطلوبشان قرب به خداست، کیفر بزرگی است.
منبع : پاسخگو