پیام شجاعت

فرازها و جملات متعددى از حسین بن على علیه السلام نقل شده است که بیانگر شجاعت ، شهامت و استقامت اهل بیت و یاران آن حضرت و گویاى صداقت و بالاترین مرحله وفادارى آنان به آیین اسلام ، قرآن و مقام ولایت است .
در یک کلمه ، این جملات و فرازها (پیام شجاعت)  یاران فرزند رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم از زبان آن حضرت و بیانگر استقامت و پایدارى آنان در کلام پنجمین فرد از (اصحاب کساء  )است . و هر یک از این جملات ، مدال افتخارى است که در صفحه تاریخ تاواپسین روز، بر سینه آنان و در روز قیامت در سیمایشان خواهد درخشید، خداوند در توصیف اهل ایمان مى فرماید:
یوم ترى المومنین و المومنات یسعى نورهم بین ایدیهم و بایمانهم بشراکم الیوم جنات تجرى من تحتهاالانهار خالدین فیها ذلک هو الفوز العظیم .
(این پاداش بزرگ ) در روزى است که مردان و زنان با ایمان را مى نگرى که نورشان پیش رو و در سمت راستشان به سرعت حرکت مى کند (و مى نگرى که نورشان پیش رو و در سمت راستشان به سرعت حرکت مى کند ( و به آنها مى گویند:) بشارت باد بر شما امروز به باغهایى از بهشت که نهرها زیر (درختان ) آن جارى است ؛ جاودانه در آن خواهید ماند! و این همان رستگارى بزرگ است .)
مناسب است مطلبى را که (ابن الحدید ) در همین زمینه نقل نموده ، در اینجا بیاوریم :
او مى گوید به یک نفر از لشکریان عمر سعد که در جنگ با حسین بن على علیه السلام شرکت کرده بود، گفتند واى بر شما که فرزندان پیامبر خدا صل الله علیه و آله و سلم را کشتید! آن شخص پاسخ داد:
عضضت بالجندل ، انک لو شهدت ما شهدنا لفعلت ما فعلنا، ثارت علینا عصابة ایدیها فى مقابض سیوفها کالا سود الضاریة ، تحطم الفرسان یمینا و شمالا، و تلقى انفسها على الموت ، لا تقبل الامان ، و لا ترغب فى المال ، و لا یحول حائل بینها و بین الورود على حیاض المنیة او الاستیلاء على الملک ، فلو کففنا عنها رویدا لاتت على نفوس العسکر بحذافیرها، فما کنا فاعلین ، لا ام لک .
دهانت بشکند! آنچه را که ما دیدیم اگر تو نیز مى دیدى ، کارى را مى کردى که ما انجام دادیم ؛ زیرا گروهى را در مقابل خود دیدیم که دست در قبضه شمشیرشان مانند شیران غرنده در حالى که شجاعان لشکر را از چپ و راست در هم مى شکستند به سوى مرگ مى شتافتند، نه از کسى قبول امام مى کردند و نه به مال دنیا میل و رغبت مى نمودند. آخرین خواسته آنان این بود: یا مرگ یا پیروزى ، اگر کمى فرصت مى دادیم از لشکر ما یک نفر زنده نمى گذاشتند، با این شرایط چه مى توانستیم بکنیم ، مادرت به عزایت بنشیند؟!
اینکه این پیامها:
من کان فینا باذلا مهجته موطنا على لقاء الله نفسه فلیرحل معنا، راحل مصبحا ان شاء الله .
هر یک از شما حاضر است در راه ما از خون خود در گذرد و براى لقاى خدا (شهادت ) نثار جان کند، آماده حرکت با ما باشد که ان شاءالله من فردا صبح حرکت خواهم نمود .
این فراز آخرین جمله سخنرانى حسین بن على علیه السلام است که شب هشتم ذیحجه سال شصت در مکه ایراد و روز هشتم به سوى عراق حرکت نمود.
اما بعد، فانى لا اعلم اصحابا اولى و لا خیرا من اصحابى ، و لا اهل بیت ابر و لا اوصل من اهل بیتى ، فجزاکم الله عنى جمیعا خیرا .
(اما بعد، من اصحاب و یارانى بهتر از یاران خود ندیده ام و نه اهل بیتى باوفاتر و صدیق تر از اهل بیتم . خداوند به همه شما در حمایت از من پاداش نیکو بدهد.)
این جمله از فرازهاى سخنرانى حسین بن على علیه السلام در شب عاشورا است که خطاب به اهل بیت و اصحابش ایراد فرمود.
و الله ! لقد بلوتهم فما وجدت فیهم الا الاشوس ‍ الافعس ، یستاتنسون بالمنیة دونى استیناس الطفل الى محالب امه .
به خدا سوگند! آنان (اصحابم ) از آزمودم و ندیدم آنان را مگر دلاور و غرنده (شیروار) و با صلابت و استوار (کوهوار) که به کشته شدن در کنار من چنان مشتاقتند مانند اشتیاق طفل شیر خوار به پستان مادرش.
امام علیه السلام این جمله را شب عاشورا در پاسخ زینب کبرا علیهما السلام فرمود، آنگاه که سؤ ال کرد از برادر! آیا یاران خود را آزموده اى و به نیت آنان پى برده اى ؟! مبادا در موقع سختى ، دست از تو بردارند و در میان دشمن ، تو را تنها بگذارند.
جزاکما الله یا ابنى اخى بوجد کما من ذلک و مواساتکما ایاى بانفسکا احسن جزاء المتقین .
اى فرزند برادران من ! خداوند در مقابل این احساس وظیفه و نصرت و یارى که نسبت به من انجام داده اید، بهترین پاداش متقین را بر شما عنایت کند.
حسین بن على علیه السلام این جمله تشکرآمیز را خطاب به(سیف ) و (مالک) که دو پسر عمو بودند، ایراد فرمود، آنگاه که دید گریه مى کنند و آن حضرت چون علت گریه آنان را سؤ ال فرمود، پاسخ دادند:
به خدا سوگند! نه از ترس جان خودمان بلکه براى تنهایى شما گریه مى کنیم در حالى که مى بینیم ما یک جان بیشتر نداریم . و بجز یکبار کشته شدن کارى از ما ساخته نیست.
الا انى زاحف بهذه الاسرة على قلة العدد و خذلان الناصر .
آگاه باشید که من با همین گروه کم از یارانم و با عقب نشستن کسانى که انتظار یارى و کمک از آنان مى رفت ، به سوى جهاد در راه خدا خواهم رفت.
امام علیه السلام این جمله را که دلیل بر استقامت و پایدارى یک گروه با تعداد کم ولى داراءى ایمان ثابت است ، در دومین سخنرانى خود در روز عاشورا ایراد فرمود.
انت الحر کما سمتک امک ، و انت الحر فى الدنیا و الاخرة .
تو آزاد مرد هستى همانگونه که مادرت تو را (حر)  نامیده است و تو آزاد مردى در دنیا و در آخرت.
امام علیه السلام آنگاه که در کنار پیکر خون آلود(حر)  نشست و خون از سر و صورت او پاک مى نمود، این جمله را - که مدال افتخارى است در سینه او - ایراد فرمود.

نویسنده:محمد صادق نجمى