زینب (س ) کنار بدن پاره پاره

حمید بن مسلم (از سربازان دشمن ) مى گوید: به خدا سوگند زینب دختر على (ع ) را فراموش نمى کنم که در کنار بدنهاى پاره پاره ، ناله و گریه مى کرد و با صداى جانسوز و قلب غمبار مى گفت :
(وا محمداه صلى علیک ملائکة السّماء هذا حسین مرمل بالدماء، مقطّع الاعضاء و بناتک سبایا...)؛ فریاد اى محمد! درود فرشتگان آسمان بر تو باد، این حسین تو است که در خون غوطور است ، اعضایش قطع شده ، و دختران تو به عنوان اسیر، عبور داده مى شوند...
و در روایت دیگر آمده : سخنان دیگرى فرمود، از جمله گفت :
(...هذا حسین مجزور الرّاس من القفا، مسلوب العمامة و الرّداء...بابى المهموم حتى قضى ، بابى العطشان حتى مضى ، بابى من شیبته تقطر بالدماء...)؛ اى جد بزرگوار، این حسین تو است که سرش را از قفا بریده اند، لباس و عمامه اش را به یغما برده اند، پدرم به فداى آن کسى که با غمها و داغهاى فراوان شهید شد، پدرم به فداى آن تشنه کامى که با لب تشنه جان داد، پدرم به فداى آن کسى که قطرات خون از محاسن شریفش مى ریزد...
در بعضى از روایات آمده : اهل بیت (ع ) عمر سعد را سوگند دادند آنها را از کنار قتلگاه عبور دهند، تا تجدید عهد با شهدا بنمایند.
راوى مى گوید: زینب کبرى (س ) به گونه اى روضه خواند و گریه مى کرد که (فابکت و الله کل عدو و صدیق )؛ سوگند به خدا هر دوست و دشمن از گریه و گفتار زینب (س ) گریه کرد.

نویسنده: عباس عزیزى