بزرگداشت قیام عاشورا در بیانات امام خمینی(ره)

مجالس بزرگداشت سید مظلومان و سرور آزادگان که مجالس غلبه سپاه عقل بر جهل و عدل بر ظلم و امانت بر خیانت و حکومت اسلامى بر حکومت طاغوت است، هر چه با شکوهتر و فشرده تر بر پا شود و بیرق هاى خونین عاشورا به علامت حلول روز انتقام مظلوم از ظالم، هر چه بیشتر افراشته شود.
            
و از آن جمله، مراسم عزادارى ائمه اطهار و به ویژه سید مظلومان و سرور شهیدان حضرت ابى عبداللَّه الحسین صلوات وافر الهى و انبیاء و ملائکة اللَّه و صلحاء بر روح بزرگ حماسى او باد هیچگاه غفلت نکنند.
   
مجالس عزا را با همان شکوهى که پیشتر انجام مى گرفت و بیشتر از او حفظ کنید.
   
مجالس را، مجالس عزا را، دستجات را به طور کامل و شایسته انشاء اللَّه حفظ کنیم.
   
مجالس سوگوارى ائمه اطهار (ع) را باید حفظ کنید، اینها شعائر مذهبى ماست که باید حفظ بشود. اینها یک شعائر سیاسى است که باید حفظ بشود. بازیتان ندهند این قلمفرساها، بازیتان ندهند این اشخاصى که با اسماء مختلفه و با مرام هاى انحرافى مى خواهند همه چیز را از دستتان بگیرند!
    
مجالس سر جاى خودش باید باشد و مجالس عزا باید باشد و اهل منبر باید این شهادت امام حسین (ع) را زنده نگه دارند و ملت باید با همه قدرت این شعائر اسلامى را، خصوصاً این را زنده نگه دارند با زنده نگه داشتن او، اسلام زنده مى شود.
    
ما باید حافظ این سنت هاى اسلامى، حافظ این دستجات مبارک اسلامى که در عاشورا، در محرم و صفر در مواقع مقتضى به راه مى افتند تأکید کنیم که بیشتر دنبالش باشند. فداکارى سیدالشهدا (ع) است که اسلام را براى ما زنده نگه داشته است. زنده نگه داشتن عاشورا با همان وضع سنتى خودش از طرف روحانیون، از طرف خطبا با همان وضع سابق و از طرف توده هاى مردم با همان ترتیب سابق که دستجات معظم و منظم، دستجات عزادارى به عنوان عزادارى راه مى افتاد. باید بدانید که اگر بخواهید نهضت شما محفوظ بماند، باید این سنت ها را حفظ کنید.
    
تکلیف آقایان است روضه بخوانند. تکلیف مردم است دسته هاى شکوهمند بیرون بیاورند، دسته هاى سینه زن شکوهمند. البته از چیزهائى که بر خلاف مثلًا چه هست از آنها پرهیز کنند اما دسته ها بیرون بیایند سینه بزنند، هر کارى که مى کردند بکنند. اجتماعاتشان را حفظ کنند. این اجتماعات است که ما را نگهداشته، این هماهنگى ها هست که ما را نگهداشته.
   
گولشان مى زنند این جوان هاى عزیز صاف دل را. مى آیند توى گوشش مى خوانند، خوب دیگر گریه مى خواهیم چه کنیم؟ گریه مى خواهیم چه کنیم یعنى چه؟
  
این دستجاتى که در ایام عاشورا راه مى افتند خیال نکنند که ما این را تبدیل کنیم به راهپیمایى. راهپیمایى است خودش، اما راهپیمایى با یک محتواى سیاسىِ، همانطورى که سابق بود بلکه بالاتر! همان سینه زنى، همان نوحه خوانى، همان ها، همان ها رمز پیروزى ماست.
   
در سرتاسر کشور مجلس روضه باشد، همه روضه بخوانند و همه گریه بکنند.
  
ان شاء اللَّه روز عاشورا که جمعیت بیرون بیاید، مراسم تعزیه حسین (ع) باید با قوت خودش باشد و در راهپیمایى ها همه اش مراسم امام حسین (ع) باشد.
     
خداوند همه ملت ما را موفق کند که در این عاشورا به همان سنت هاى سابق عمل کنند، دستجات به همانطور قوت خودش باقى باشد و دستجات سینه زنى و نوحه خوانى به همان
قوت خودش باشد و بدانید که حیات این ملت به همین روضه خوانى ها، به همین اجتماعات، به همین دستجات است.