از حضرت امام جعفر صادق (ع) منقول است که: چون شخصی از خانه خود بیرون آید به عزم زیارت حضرت امام حسین (ع) به سوی کربلا مشایعت کنند او را از هفتصد ملک از بالای سر او و زیر پای او از جانب راست و چپ و پیش رو و پشت سر او تا او را به اهلش برسانند. پس چون زیارت کند آن حضرت را ندا کند او را منادی که: (گناهانت آمرزیده شد پس از سر گیر عمل را).
پس با او برمی گردند آن ملائکه تا داخل خانه خود شود. پس به او می گویند که: (تو را به خدا سپردیم).
پس پیوسته به زیارت او می آیند تا روز مردن او وبعد از مرگ او، هر روز. و زیارت می کنند حضرت امام حسین (ع) را و ثوابش از آن مرد است.[1] .
پی نوشتها :
[1] کامل الزیارات ص 145،بحارالانوار ج 101 ص 67 روایت 59.
منبع : داستانهایی از زمین کربلا ؛ ر- یوسفی