مظهر غیرت و عزت نفس

از صفات برجسته انسانى یکى هم غیرتمندى است غیرتمندى و غیرت ورزى به خود و به خاندان و یارانش .
در مورد غیرت ورزى حسین علیه السلام به خویشتن انبوه سخنان افتخارآفرین و اشعار حماسى و سروده هاى پر محتوا و ستم سوزش ، به هنگام یورش قهرمانانه به سپاه دشمن ، بلند آوازه و شناخته شده است .
همانگونه که عملکرد غیرتمندانه و افتخار آفرین او بسیار است ، که اینکه یک نمونه آن را که قلب ها را جریحه دار مى سازد، مى نگریم :
در روز جاودانه عاشورا هنگامى که آن حضرت بر اثر شدت زخم ها و ضربت کارى عنصر ددمنشى به نام صالح بن وهب ، توان نشستن بر فراز مرکب و ادامه دفاع را از دست داد و به طرف راست چهره مقدسش ، بر روى خاک افتاد؛ همان ویژگى غیرتمندى و عزت نفسش بدو اجازه آرمیدن بر روى خاک و شنیدن شماتت دشمن بى فرهنگ را نداد؛ به همین جهت با زحمت بسیار بپا خاست و این بار بر روى پاى خویش به دفاع از حق پرداخت .
پس از چندى شدت صدمات وارده ، قدرت ایستادن را نیز از او سلب کرد، به ناچار در وسط میدان نبرد نشست و در حالى که حلقه محاصره بر او تنگ تر مى شد، غیرتمندانه و شجاعانه به دفاع از حق ادامه داد. این مرحله نیز با شدت یافتن زخمهاى و ادامه خونریزى غیر ممکن شد و پیشواى غیرتمندان عالم ، در واپسین لحظات شهادت قرار گرفت ، اما شگفتا که در آن لحظات نیز به زحمت بپا مى خاست و بر خاک مى افتاد تا دشمن ، کار او را تمام شده ننگرد و جرات جسارت و شماتت نیابد...
غیرتمندى و غیرت ورزى او در مورد خاندانش نیز درس آموز و شنیدنى است او تمام تلاش خویش را براى تدابیر دفاعى به کار گرفت با حفر خندق بر اطراف خیمه ها، با افروختن آتش هاى شعله ور و پر شراره در درون خندق  و با فرا خواندن پیاپى دشمن زبون ، که :
((اقصدونى بنفسى و اترکوا حرمى ))
شما با من در پیکارید نه با خاندانم ، پس به خیمه ها نزدیک نشوید.
و این غیرتمندى به جایى رسید که با شنیدن خبر هجوم به خیمه ها، آب گوارایى را که با زحمت بسیار بدان دست یافته و براى نوشیدن به دهان نزدیک ساخته بود به زمین پاشید و با همان حالت عطش براى دفاع از خیمه ها شتافت