تو مرا دوست داشته باش، من عاشق تو می‌شوم

به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، آیت‌الله‌العظمی مظاهری در درس اخلاق خود با موضوع «انسان در قرآن» به تشریح و توضیح آیه «فَادْخُلی‏ فی‏ عِبادی» در انتهای سوره فجر می‌پردازد.

ایشان معنای این آیه را هدف از خلقت انسان بیان می‌کند و سپس با اشاره به انواع لذت‌های مشترک میان انسان و حیوان، امتیاز انسان را در بهره‌مندی از لذت‌های معنوی می‌داند. و معتقد است وقتی زندگی سرشار از لذت‌های معنوی باشد، فایده و نتیجه دارد. گزیده‌ای از متن سخنرانی آیت‌الله‌العظمی مظاهری را در ادامه می‌خوانید:

معنای «فَادْخُلی‏ فی‏ عِبادی»/ من عاشق تو می‌شوم

خداوند به انسان خطاب کرده است: یک قدم بیا، من ده قدم می‌آیم. یک قدم بیا، هزارها قدم می‌آیم. تو مرا دوست داشته باش، من عاشق تو می‌شوم، من عاشق تو هستم. انسان می‌تواند به آنجا برسد که از خدا راضی باشد و  خدا هم از او راضی باشد. آن وقت به مقامی می‌رسد که قرآن فرموده است: «فَادْخُلی‏ فی‏ عِبادی.» معنای این جمله چیست؟ یک معنایش این است که در قیامت نزد چهارده معصوم(ع) است، وقتی هم به بهشت می‌رود، در خدمت ایشان است. اما یک معنای دیگرش هم این است که در همین دنیا در حضور پیغمبر اکرم(ص) و اهل بیت ایشان است، در حضور امیرالمؤمنین(ع) و در حضور امام عصر(ارواحنافداه) است.

 خلقت انسان عجیب است، برای همان خلق شده که به او خطاب شود: «یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعی‏ إِلی‏ رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً، فَادْخُلی‏ فی‏ عِبادی، وَ ادْخُلی‏ جَنَّتی‏». بیا در میان بنده‌هایم، بیا در بهشتم. این بهشت هم غیر از بهشت مردم و غیر از بهشت عمومی‌ست، بهشتی‌ست که انسان در آن نزد خداوند متعال است. پس این آیه مختص آخرت نیست، بلکه صاحب نفس مطمئنه در همین دنیا و نیز هنگام مرگ، در برزخ و قیامت، می‌تواند در زمره بندگان خاص خدا قرار گیرد و در محضر اهل‌ بیت(ع) باشد.

فایده زندگی در لذت‌های معنوی نهفته است

خوشا به حال آن کسانی که در راه معنویت می‌افتند و لذت آن را می‌چشند و همین لذت‌های به‌ ظاهر معمولی برای آنها عالی می‌شود. آنکه از نماز و عبادت لذت می‌برد، کم‌کم به جایگاهی می‌رسد که وقتی می‌گوید: «إیّاک نَعبُدُ و إیّاکَ نَستَعین؛ فقط تو را می‏‌پرستیم و بس، به جز تو نجوییم یاری ز کس‏.» (فاتحه، 5) می‌فهمد خدا با زبان او با او حرف می‌زند و خدا جوابش را می‌دهد. می‌فهمد که خدا به او توجه دارد. دو رکعت نماز می‌خواند؛ اما نمازش نوعی معاشقه و مکالمه است. ما خلق شده‌ایم که این لذت‌ها را بچشیم، وگرنه اگر خلقت ما برای خورد و خوراک و پوشاک و نظایر آن باشد، هفتاد هشتاد سال زندگی در دنیا چه فایده‌ای دارد؟

وقتی زندگی سرشار از لذت‌های معنوی باشد، فایده و نتیجه دارد. به قول بابا طاهر: «خوشا آنان که الله یارشون بی/ به حمد و قول هو الله کارشون بی/ خوشا آنان که دائم در نمازند/ بهشت جاودان بازارشون بی.»

اینکه می‌گوید: دائم در نمازند، معناش این نیست که شبانه‌روز نماز می‌خوانند. بلکه می‌خواهد بگوید خوشا به حال کسانی که در هر حال به یاد خداوند هستند. و رضای او را در نظر می‌گیرند. 

منبع: ایکنا