این داستان‌نویس در گفت‌وگو با ایسنا، درباره وضعیت برگزاری نشست‌های انجمن‌های ادبی اظهار کرد: این انجمن‌ها بیشتر شکل محفل دارد، افرادی که به حوزه‌های مختلف ادبیات علاقه‌مند هستند دور هم جمع می‌شوند و هدف ثابتی را دنبال می‌کنند.
او در ادامه گفت: در این محافل ادبی کلونی‌هایی را تشکیل داده‌اند به نحوی که انگار می‌خواهند همه از خودشان باشند؛ یک عده که با هم سنخیت بیشتری دارند. این‌ها با وجود این‌که به صورت مستمر کار می‌کنند اما چون به صورت یک کلونی بسته هستند در نتیجه هیچ نمود و محصول بیرونی‌ای ندارند و دوست دارند بنشینند و دور هم کتاب بخوانند و اغلب دوست دارند افرادی در کنارشان باشند که با آن‌ها هم‌هدف هستند تا به ادامه کار ترغیب شوند. اما این مسئله را هم باید درنظر بگیرند که اگر بخواهند به صورت کلونی‌های جدا جدا عمل کنند نمی‌توانند خیلی دوام داشته باشند، بلکه باید با بقیه هم تعامل داشته باشند.
امیری یادآور شد: من هم سال‌های پیش به نشست‌های این انجمن‌ها می‌رفتم اما واقعیت این است که الان دیگر نمی‌روم. کسانی که به تازگی وارد کار ادبیات می‌شوند، حضور در این نشست‌ها برای‌شان خوب است، حتی می‌توانم بگویم تا چند سال و تا حدی اصلا برای‌شان ضروری است چون باعث می‌شود نسبت به فضای ادبیات شناختی پیدا کنند. اما پس از این‌که شناخت لازم حاصل می‌شود، یک فرد به عنوان نویسنده یا شاعر خیلی به این تمایل ندارد که بخواهد در یک انجمن خاص عضو باشد. مثلا من خودم حالا مطالعاتم را دارم و کارم را هم انجام می‌دهم، دیگر نیاز نیست کسی از بیرون من را به ادامه کار ترغیب کند اما این را درک می‌کنم برای کسانی که اوایل کارشان است، ورود به این فضاها خوب است.
این نویسنده با اشاره به ضرورت رعایت شرایط لازم در نشست‌های انجمن‌های ادبی بیان کرد: به هر حال هر محفل، کلونی یا انجمن، اسمش را هرچه بگذاریم باید شرایط خاصی را رعایت کند تا به نتیجه برسد. من ندیده‌ام این محافل در این سال‌ها خیلی نتیجه‌ای داشته باشند. یک عده خودشان دوست دارند دور هم جمع شوند، همدیگر را ببیند، کتابی بخوانند و احساس کنند دارند کار مفیدی انجام می‌دهند، این برای خودشان بوده و من محصول بیرونی از آن‌ها ندیده‌ام. هرچند که ممکن است بعضا تا حدی بازدهی هم داشته باشند.
ناتاشا امیری سپس با بیان این‌که امر نوشتن خصوصا نویسندگی به خلوت نیاز دارد افزود: من سال‌های قبل خیلی به این محافل می‌رفتم اما نتیجه زیادی از آن‌ها نگرفتم گرچه این‌طور هم نبود که بگویم کاملا بی‌نتیجه بود، برخی کلاس‌ها مفید بود اما محفل‌ها نه. بعضی از این محفل‌ها هم دیدگاه‌هایی دارند که می‌خواهند یکی را بکوبند و دیگری را بالا ببرند. به هر حال هر تشکلی امکان انحراف هم دارد.
این نویسنده با بیان این‌که هر تشکلی می‌تواند لازمه یک جریان باشد گفت: وقتی چیزی مثل ادبیات، نشر و نویسنده داریم ممکن است عده‌ای بخواهند دور هم جمع شوند و یک مجله به‌وجود بیاورند، عده‌ای هم ممکن است یک انجمن به‌وجود بیاورند اما این را که این‌ها تا چه حد به سطح ادبی افراد کمک می‌کند، نمی‌توان با قاطعیت گفت اما به نظر من در سال‌های اخیر خیلی از اهداف‌شان نتیجه‌ای نگرفتند.
او سپس درباره برگزاری نشست‌های انجمن‌های ادبی با اشاره به فعالیت خوب برخی کافه کتاب‌ها در این زمینه بیان کرد: به هر حال بناست که یک عده دور هم جمع شوند و چه بهتر که این مکان کافه باشد تا خانه یک فرد. این محفل‌ها در هر جا که باشد به هر حال می‌تواند به ارتقای سطح کتاب‌خوانی کمک کند. آمار کتاب‌خوانی در کشور ما خیلی پایین آمده است و مردم ما تقریبا با کتاب بیگانه‌اند. به نظرم این انجمن‌ها می‌توانند در این امر کمک کنند.