نکات مهم در سوراخ کردن گوش کودکان

دکتر ریحانه برکتین؛ متخصص اطفال

سوراخ کردن گوش، یکی از کارهای بسیار رایج و معمول بین کودکان دختر است. البته این کار از زمان‌های قدیم با روش‌های سنتی رایج بوده است. اما این روزها، وسایل انجام دادن این کار پیشرفته‌تر شده است و چند دقیقه هم بیشتر طول نمی‌کشد. البته امروزه درباره خطرات و عوارض این عمل هم صحبت می‌شود.

بعضی از والدین معتقدند که هر چه سریع‌تر بعد از تولد بهتر است گوش‌های کودک خود را سوراخ کنند،  چرا که گوش‌های او نرم تر بوده و باعث می‌شود نوزاد کمتر درد کشیده  و اذیت شود. از طرفی چون نمی‌تواند دست به گوش‌هایش بزند، روند بهبودی سریع‌تر خواهد بود، اما برخی از روانشناسان کودک در این زمینه اعلام کردند که سوراخ کردن گوش نوزادان صحیح نیست.

زیرا نوزاد هیچ تصوری از گوشواره و یا زیبایی آن ندارد و تصور می‌‌کند دردی که می‌‌کشد به دلیل تنبیه یا آزار اوست، از اینرو روانشناسان توصیه می‌کنند بهتر است تا زمانی که کودک علت این درد کشیدن و سوراخ کردن گوش خود را متوجه بشود و خود از شما بخواهد که گوش‌هایش را سوراخ کنید و به درکی رسیده است که به گوش‌هایش تا بهبودی کامل دست نمی‌زند به تعویق بیاندازید.

سرایت عفونت

 بعلاوه طی یک مطالعه‌ای که در آمریکا انجام شده است، مشخص گردیده است که 20 درصد سوراخ‌هایی که در بدن ایجاد می‌‌شود مثل سوراخ گوش می‌‌تواند عامل سرایت عفونت باشد. حفره‌های اضافی که در پوست ایجاد می‌‌شود می‌‌توانند آلودگی را از طریق پوست به داخل بدن منتقل کنند یا حتی به افراد دیگر سرایت دهند. همچنین سوراخ کردن گوش شیرخوار حداقل تا 6 ماهگی کار مناسبی نیست چرا که سیستم ایمنی و دفاعی بدن شیرخوار تا این زمان هنوز به صورت کامل مجهز نشده و احتمال ایجاد عفونت و یا عدم پاسخ به درمان در این سن بیشتر است.

از طرف دیگر رشد لاله گوش حداکثر تا 9 سالگی تمام می‌‌شود، یعنی بعد از این سن اندازه لاله گوش تغییر نمی‌کند. به همین دلیل بهتر است بعد از 6 سالگی کار سوراخ کردن گوش انجام شود، اما در هر حال سوراخ کردن گوش قبل از این سن نیز مشکل جدی در بر نخواهد داشت، ولیکن توصیه می‌شود حداقل پس از 3 سالگی انجام پذیرد.متخصصان پوست و مو معتقدند که سوراخ کردن لاله گوش کودک و یا همان قسمت غضروفی گوش خطرناک است و شانس ایجاد عفونت و یا تاول در این قسمت بیشتر است. بهترین مکان برای سوراخ کردن گوش، همان نرمه گوش است. نرمه گوش‌که همان قسمت پایینی گوش است، یکی از بهترین نواحی بدن برای آویزان کردن آویز و گوشواره می‌باشد.

سوراخ کردن گوش توسط پزشک

کودک‌تان را برای سوراخ‌کردن گوش، نزد پزشک، پرستار یا تکنسین ماهر در این کار ببرید. فراموش نکنید در صورتی که کودک‌تان بیماری خاصی مثلا اختلالات انعقادی  و یا ... داشته و یا داروی خاصی مصرف می‌کند، این نکته را به پزشک یاد آوری کنید. او گوش کودک را پیش از سوراخ‌کردن با الکل یا محلول‌های مشابه کاملا ضدعفونی می‌کند.

استفاده از وسایل استریل توسط شخص ماهر باعث پیشگیری از بروز هپاتیت، ایدز و کزاز با وسایل آلوده خواهد شد. عارضه دیگری که نسبت به سایر عوارض محتمل‌تر است عفونت پوستی خواهد بود که آن نیز در این‌ صورت کاهش خواهد یافت. پس از استریل نمودن نرمه گوش و تعیین محل دقیق، گوش بوسیله دستگاه مخصوص سوراخ شده و گوشواره نگینی در آن جای می‌گیرد. پس از سوراخ‌کردن گوش، می‌توانید یک حوله گرم روی گوش کودک قرار دهید و در صورت نیاز از یک پمادی  که پزشک تجویز می‌کند، استفاده کنید.

پارگی نرمه گوش

پس از سوراخ شدن گوش کودک‌تان چند بار در روز، گوشواره را در گوش او بچرخانید؛ این کار مانع از چسبیدن گوشواره به زخم سوراخ گوش می‌شود سپس گوشواره را تا زمان مشخصی حداقل بین 4 تا 6 هفته در گوش او نگه دارید، در غیر این صورت اگر گوشواره زودتر خارج شود، زخم تازه جوش می‌خورد و سوراخ ناپدید می‌شود. پس از سوراخ شدن گوش یکی از عوارض بروز عفونت و یا با شیوع کمترحساسیت به فلز گوشواره است، که در محل سوراخ شدن قرمزی، التهاب، تورم، درد و... است که لازم است توسط پزشک معاینه گردد. از دیگر عوارض سوراخ‌کردن گوش، پارگی نرمه گوش است که در اثر آویزان کردن گوشواره‌های سنگین و یا کشیدن گوشواره به وسیله خود کودک ایجاد می‌شود.