زدن به سیبل ناکامی/ تاریخ‌سازی نیمه‌کاره در پاریس

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ نه، خبری از مدال نبود. آرزوی زدن به سیبل مدال المپیک باز هم کال ماند تا کماکان تنها دستاورد تیراندازی همان طلای غیرمنتظره جواد فروغی در توکیو 2020 باشد. رشته ای که مدتهاست سیر نزولی را آغاز کرده و از تورنمنتی به تورنمنت دیگر دست خالی بازمی گردد. اوج این نزول در بازیهای آسیایی هانگژو 2022 بود که لشکرکشی تیراندازی به بازیهای آسیایی تنها یک برنز بی خاصیت بود. با این روند و تکرار ناکامی ها در رقابت های جام جهانی مشخص بود که انتظار  مدال از تیراندازی در آوردگاهی همانند المپیک یک خوش خیالی خامدستانه است. به ویژه اینکه هانیه رستمیان پرامیدترین تیرانداز ایران و بهترین ورزشکار ایران در رنکینگ در همان روز نخست در تپانچه 10 متر در همان دور مقدماتی حذف شد و به فینال هم نرسید. 
بنابراین وقتی دیگر تیراندازان ایران از فاطمه امینی تا شرمینه چهل امیرانی و در ادامه محمد بیرانوند جوانترین ورزشکار ایران از گردونه رقابتها حذف شدند، تعجب نکردیم. 
با این وجود نقطه عطف برای تیراندازی در پاریس زمانی بود که هانیه رستمیان در تپانچه 25 متر خوش درخشید و یه فینال رسید. حضور هانیه در فینال این خوشبینی را بوجود آورد که شاید تکرار شاهکار توکیو در راه باشد به ویژه اینکه رستمیان نخستین زن تیرانداز ایرانی بود که به فینال رسیده و همین به خوش بینی ها هاشور امیدواری می زد. اما واقعیت چیز دیگری بود. رستمیان در فینال به سیبل مدال نزد و در نهایت ششم شد تا بار دیگر این انگاره ثابت شود که تیراندازی در سراشیبی سقوط گیر افتاده و فعلا نباید از آن انتظاری داشت. سقوطی که ریشه اصلی آن را باید در مدیریت غیراصولی و بدون تخصص دید. در این باره بعد از المپیک بیشتر خواهیم نوشت.

258 258