میوه‏ ی بهشتی و هدیه خداوند به امام حسین

سلمان فارسی رضی الله عنه می گوید: روزی نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله رسیدم و خدمت ایشان سلام کردم، سپس به خانه ی حضرت زهرا سلام الله علیها رفتم. ایشان به من فرمودند. دو نور دیده ی پیامبر حسن و حسین علیهماالسلام گرسنه هستند، آنان را نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله ببر. سلمان می گوید: من امام حسن و امام حسین علیهماالسلام را نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله بردم: رسول خدا صلی الله علیه و آله از حال آن دو سؤال کردند و آن ها در جواب گفتند: ما غذا می خواهیم. سپس پیامبر به پروردگار عالم خطاب کرد: بارالها! برای آن ها غذا بفرست. ناگهان «به» درشت و زیبایی در دست رسول خدا صلی الله علیه و آله قرار گرفت. رسول خدا صلی الله علیه و آله آن میوه را دو قسمت کردند: نصف آن را به امام حسن علیه السلام و نصف دیگر آن را به امام حسین علیه السلام دادند، من نیز به خوردن آن «به» تمایل داشتم. رسول خدا صلی الله علیه و آله به من فرمودند: گویا تو نیز از این «به» می خواهی؟ گفتم: آری! پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: این «به» از میوه های بهشتی است و کسی از آن نخواهد خورد مگر پس از نجات از حساب روز قیامت. ( همان، ج 43، ص 308. )