گفتی رباب ، آه ! دل من کباب شد از روشن سلیمانی

گفتی رباب ، آه ! دل من کباب شداشکی چکید وچلّه نشست و شراب شدآیینه ها شکست ، زمین گُرگرفت و سوختوقتی امیرقافله پا دررکاب شدوقتی که دورمی شد ازاندوه خیمه هاچشمی به سوی خیمه وچشمی پُر آب شدهرکس تمام هستی خود را به او سپردحالا زمان زمزه های رباب شدتا صبح خواند ، آیه ی « اَمّن یجیب » راتا پاسدارکوچک او انتخاب شد