دونالد ترامپ دیروز به یازدهمین رییس جمهور در تاریخ ایالات متحده تبدیل شد که نتوانست برای دور دوم در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی برسد. جو بایدن توسط رسانه ها به عنوان رییس جمهور منتخب اعلام شده و به نظر نمی رسد شکایت ها و مخالفت های ترامپ با نتیجه اعلام شده رقابت انتخاباتی بتواند این شرایط را تغییر دهد. دونالد ترامپ اولین رییس جمهور مستقر در کاخ سفید در سه دهه اخیر است که نتوانست برای دور دوم در کاخ سفید بماند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با دیگر روسای جمهور در تاریخ ایالات متحده آشنا کنیم که نتوانستند در دور دوم در رقابت های انتخاباتی پیروزی شده و پس از یک دوره حضور در مقام ریاست جمهوری، کاخ سفید را ترک کردند.
1- جان آدامز (1801-1797 میلادی)
جان آدامز اولین معاون رییس جمهور ایالات متحده و دومین رییس جمهور این کشور نتوانست در سال 1800 در رقابت های انتخاباتی پیروز شده و تنها یک دوره به عنوان رییس جمهور در کاخ سفید ماند. آدامز که یک سیاستمدار طرفدار فدرالیسم بود در رقابت با توماس جفرسونِ دموکرات-جمهوری خواه رقابت را باخت. این انتخابات اولین انتقال قدرت صلح آمیز بین دو عضو دو حزب سیاسی عمده ایالات متحده بود. اگر چه آدامز می خواست رییس جمهور باقی بماند اما نتایج انتخابات را پذیرفته و از مقام خود کناره گیری کرد و بدین ترتیب رویکردی الگو گونه برای دیگر روسای کشور بنا نهاد هر چند که در مراسم تحلیف جفرسون شرکت نکرد. او در دوران ریاست جمهوری با بحران سیاست خارجی درگیری با فرانسه روبرو شد که از آن با نبردهای نصف و نیمه یا شبه نبرد Qausi-War یاد می شود. او همچنین با امضا کردن قانونی، بیرون کردن افرادی که در خارج از کشور به دنیا آمده بودند و همچنین مجازات منتقدان را قانونی ساخت، قوانینی که نقش مهمی در شکست او در انتخابات سال 1800 داشت.
2- جان کوینزی آدامز (1829-1825 میلادی)
جان کوینزی آدامز، پسر جان آدامز، در سال 1828 در دومین دور انتخابات ریاست جمهوری شکست خودرده و اندرو جکسون جای وی را گرفت. آدامز در سال 1824 رییس جمهور شده بود اگر چه این جکسون بوده که بیشترین آرای الکتورال را بدست آورده بود. هیچ یک از دو کاندید نتوانسته بود اکثریت مورد نیاز آرای الکتورال را کسب کند و به همین دلیل تصمیم گیری در مورد برنده انتخابات به عهده مجلس نمایندگان گذاشته شد که در نهایت آدامز را انتخاب کردند. آدامز در دوران ریاست جمهوری با مخالفت شدید طرفداران جکسون در کنگره مواجه شده، دستاوردهای اندکی در طول دوران حضورش در کاخ سفید داشت و به همین دلیل در انتخابات سال 1828 به سختی از جکسون شکست خورد. اما جان کوینزی آدامز بعدها از سال 1831 تا 1848 به عنوان نماینده کنگره در سیاست ایالات متحده باقی ماند.
3- مارتین ون بورن (1841-1837 میلادی)
مارتین ون بورن رقابت های انتخاباتی سال 1840 را به ویلیام هنری هریسون باخت. دوران ریاست جمهوری ون بورن با بحران اقتصادی همراه شده و جنگ پرهزینه با بومیان در فلوریدا نیز نارضایتی ها از وی را افزایش داد. بدین ترتیب او در سال 1840 به سختی به هریسون باخت. در حالی که هریسون 234 آرای الکتورال را بدست آورده بود، ون بورن تنها 60 آرای الکتورال کسب کرد.
4- گروور کلیولند (1889-1885 میلادی)
گروور کلیولند رقابت های انتخاباتی سال 1888 را به بنجامین هریسون واگذار کرد. او با بیش از 100,000 رأی بیشتر برنده آرای عمومی بود اما در آرای الکتورال قافیه را به رقیب باخت. این دومین بار در تاریخ ایالات متحده تا آن زمان بود که دارنده آرای عمومی کمتر توانست برنده انتخابات بر اساس آرای الکتورال شود. اما کلیولند در سال 1892 نیز بار دیگر برای ریاست جمهوری کاندید شده و این بار هریسون را شکست داد.
5- بنجامین هریسون (1893-1889 میلادی)
بنجامین هریسون در انتخابات ریاست جمهوری سال 1888 توانست گروور کلیولند را شکست دهد اگر چه در مجموع آرای کمتری نسبت به او کسب کرده بود. اما وی چهار سال بعد و در سال 1892 در برابر کلیولند شکست خورد و تنها یک دوره رهبری در کاخ سفید را بر عهده داشت. در دوران ریاست جمهوری هریسون، حمایت او از تعرفه بر واردات باعث شد که هزینه ها برای مصرف کنندگان افزایش یافته که نقش مهمی در شکست او در انتخابات بعدی داشت.
6- ویلیام هاوارد تفت (1913-1909 میلادی)
ویلیام هاوارد تفت در سال 1912 در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری از وودرو ویلسون شکست خورد و به صف روسای جمهوری پیوست که نتوانست برای بار دوم به ریاست جمهوری برسد. تفت که یک جمهوری خواه بود محبوبیت زیادی نداشت و در درون حزب خود نیز اختلاف نظرهای بسیاری با وی وجود داشت. اگر چه او رابطه نزدیکی با رییس جمهور پیشین، تدی روزولت، داشت اما رویکرد متفاوت تفت به سیاست باعث جدایی این دو شد. روزولت در سال 1912 در رقابت های درون حزبی جمهوری خواهان رقیب وی شد و او را شکست داد. بدین ترتیب تفت از طرف حزبی دیگر کاندیدای ریاست جمهوری شد اما به سختی شکست خورده و آرای کمتری نسبت به ویلسون و روزولت کسب کرد.
7- هربرت هوور (1933-1929 میلادی)
هربرت هوور در سال 1932 در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده از فرانکلین دی روزولت شکست خورد. هوور در روزهای ابتدایی رکود بزرگ ریاست جمهوری ایالات متحده را بر عهده داشت و نتوانست اوضاع اقتصادی بحرانی کشور را بهبود بخشد. روزولت در انتخابات شکست سختی به او وارد کرده و با اختلاف بیش از 7 میلیون رأی برنده انتخابات شد. هوور تنها 59 رأی الکتورال بدست آورد در حالی که این عدد برای روزولت 472 رأی الکتورال بود.
8- جرالد فورد (1977-1974 میلادی)
جرالد فورد انتخابات ریاست جمهوری سال 1976 را به جیمی کارتر واگذار کرد، بعد از اینکه در یکی از پرآشوب ترین دوران های ایاالت متحده در قرن بیستم میلادی به قدرت رسید. فورد در واقع هیچگاه به عنوان ریاست جمهوری انتخاب نشده بود. او بعد از کناره گیری ریچارد نیکسون از مقامش بعد از ماجرای واترگیت به عنوان معاون رییس جمهور به قدرت رسید و بدین ترتیب به اولین رییس جمهور غیرانتخابی تاریخ ایالات متحده تبدیل گشت. وی در دوران ریاست جمهوری کوتاهش با بحران انرژی و مشکلات اقتصادی فراوان دست و پنجه نرم می کرد. کارتر با کمی بیش از 1.6 میلیون رأی بیشتر توانست فورد را شکست دهد. فورد در انتخابات سال 1976 توانست تنها 240 رأی الکتورال بدست آورد در حالی که کارتر 297 رأی الکتورال کسب کرده بود.
9- جیمی کارتر (1981-1977 میلادی)
جیمی کارتر در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده در سال 1980 قائله را به رونالد ریگان واگذار کرد. کارتر که بعد از فرمانداری جورجیا به عنوان یک غریبه به واشنگتن آمده بود تلاش کرد اوضاع را بهبود بخشد اما رویکرد او در مدیریت اقتصاد کشور باعث شد محبوبیت چندانی به دست نیاورد. او همچنین با یکی از بزرگ ترین بحران های بین المللی عصر مدرن ایالات متحده مواجه شد: بحران اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان گرفته شدن کارکنان سفارت. کارتر عملیات نظامی فاجعه باری برای آزاد کردن گروگان ها در آوریل 1980 انجام داد که با سقوط هلیکوپترهای متعدد و کشته شدن 8 نیروی نظامی این کشور همراه شد.
این بحران 444 روز ادامه داشت و در 20 ژانویه 1981 همزمان با روز تحلیف ریگان به عنوان رییس جمهور جدید به پایان رسید. رویکرد کارتر نسبت به گروگان گرفته شدن کارکنان سفارت آمریکا در تهران مهم ترین عامل در شکست او در سال 1980 در برابر ریگان عنوان می شود. بعد از پایان دوره ریاست جمهوری، کارتر دوره موفقیت آمیزی را گذراند و در سال 2002 جایزه صلح نوبل را نیز دریافت کرد.
10- جرج اچ دبلیو بوش (1993-1989 میلادی)
جرج اچ دبلیو بوش در سال 1992 و پس از یک بار حضور در کاخ سفید، از بیل کلینتون شکست خورد. بوش که یک قهرمان جنگ، معاون سابق رییس جمهور و رییس سابق سازمان سیا بود نتوانست در برابر کمپین انرژی کلینتون مقاومت کند. کاهش قدرت اقتصادی ایالات متحده نیز نقش مهمی در انتخاب نشدن مجدد جرج بوش پدر داشت. علیرغم رهبری موفق ایالات متحده در دورانی پرآشوب، از جمله سقوط اتحاد جماهیر شوروی و جنگ اول خلیج فارس، بوش نتوانست حمایت مردمی لازم برای شکست کلینتون در رقابت های انتخاباتی را بدست آورد.
بیشتر بخوانید: از راکفلر تا دونالد ترامپ؛ ثروتمندترین نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده